Przeładunek sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych na terminalach przeładunkowych

3 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji

Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się

Osoba posiadająca certyfikat niniejszej kwalifikacji:

1) jest przygotowana do pracy w zespole na stanowisku wykwalifikowanego pracownika terminalu przeładunkowego w zakresie przeładunku i sztauowania sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych, podczas transportu wodnego i lądowego w terminalach przeładunkowych;

2) wykorzystuje specjalistyczną wiedzę z zakresu posługiwania się dokumentacją przeładunkową, wykorzystywania sprzętu technicznego oraz zasad komunikacji w zespole;

3) na podstawie oznakowania ładunku i dokumentacji przeładunkowej odpowiednio rozmieszcza, mocuje i zabezpiecza ładunek przed uszkodzeniem na czas jego transportu lub magazynowania, wykorzystując odpowiednie materiały sztauerskie;

4) porównuje dokumentację techniczną ze stanem faktycznym opisanym na ładunku;

5) rozpoznaje szczególne zagrożenia związane z wykonywanymi pracami i im zapobiega, stosując się do zasad bezpieczeństwa pracy obowiązujących w terminalu przy pracach przeładunkowych.

Zestaw 1. Bezpieczeństwo i higiena pracy w zakresie przeładunku sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych na terminalach przeładunkowych

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

1. Omawia zasady bezpieczeństwa pracy obowiązujące na terminalu przeładunkowym przy pracach przeładunkowych

- określa strefę niebezpieczną podczas prac przeładunkowych oraz sztauerskich,

- identyfikuje środki ochrony zbiorowej (np. wygrodzenie strefy niebezpiecznej),

- sprawdza ładunek i identyfikuje potencjalnie luźne elementy, które mogą ulec upadkowi podczas prac przeładunkowych oraz sztauerskich.

2. Omawia środki ochrony indywidualnej stosowane podczas wykonywania prac przeładunkowych oraz sztauerskich

- wymienia rodzaje środków ochrony indywidualnej wykorzystywanych podczas prac przeładunkowych oraz sztauerskich,

- sprawdza stan techniczny środków ochrony indywidualnej,

- omawia sposoby zgłaszania nieprawidłowości, uszkodzeń, braku kompletności środków ochrony indywidualnej oraz zabezpieczeń przewidzianych do prac przeładunkowych.

Zestaw 2. Przeładunek sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych na terminalach przeładunkowych

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

1. Omawia zasady postępowania ze sztukami ciężkimi - ładunkami ponadgabarytowymi, w tym z elementami turbin wiatrowych podczas przemieszczania, przeładunku i rozmieszczania

- definiuje pojęcie sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych,

- wymienia elementy wchodzące w skład turbiny wiatrowej,

- omawia sposób postępowania w przypadku przeładunku oraz sztauowania sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbiny wiatrowej,

- wskazuje środek ciężkości ładunku oraz jego znaczenie podczas przeładunku.

2. Posługuje się dokumentacją przeładunkową

- omawia sposoby prezentacji przestrzeni ładunkowej na planach ładunkowych (np. sztauplan, rysunek techniczny),

- odczytuje parametry ładunku (np. wagę, wielkość) z otrzymanego sztauplanu,

- odczytuje punkty mocowania i haczenia ładunku zgodnie z otrzymaną instrukcją przeładunkową,

- omawia proces rozładunku i załadunku zgodnie z otrzymanym sztauplanem,

- porównuje znaki manipulacyjne i informacyjne, w tym znaki niebezpieczeństwa, umieszczane na ładunkach i opakowaniach transportowych z otrzymaną dokumentacją przeładunkową.

3. Omawia osprzęt przeładunkowy wykorzystywany w trakcie przeładunku

- omawia rodzaje osprzętu przeładunkowego (np. zawiesia, trawersy, szekle, haki i uchwyty, ściągacze - śruby rzymskie, belki rozporowe, odciągi transportowe),

- omawia wykorzystanie zawiesi w zależności od cech ładunku,

- omawia zagrożenia związane z nieprawidłowym użyciem osprzętu przeładunkowego (np. zawiesi, trawersów, szekli, haków i uchwytów, ściągaczy - śrub rzymskich, belek rozporowych, odciągów transportowych).

4. Posługuje się osprzętem przeładunkowym

- odczytuje dopuszczalne obciążenie robocze (DOR) osprzętu przeładunkowego,

- dobiera osprzęt przeładunkowy (np. zawiesia, trawersy, szekle, haki i uchwyty, ściągacze - śruby rzymskie, belki rozporowe, odciągi transportowe) w celu przemieszczenia ładunku,

- sprawdza kompletność i stan techniczny osprzętu przeładunkowego (np. zawiesi, trawersów, szekli, haków i uchwytów, ściągaczy - śrub rzymskich, belek rozporowych, odciągów transportowych),

- demonstruje połączenie zawiesi z ładunkiem oraz wybranym urządzeniem transportu bliskiego,

- omawia sposoby konserwacji osprzętu przeładunkowego.

Zestaw 3. Mocowanie i zabezpieczanie sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych na terminalach przeładunkowych

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

1. Omawia materiały sztauerskie służące do mocowania i zabezpieczania ładunku

- omawia najczęściej stosowane materiały sztauerskie (np. pasy, liny, łańcuchy), w tym osprzęt pomocniczy (np. zaciski, ściągacze - śruby rzymskie), przeznaczone do mocowania ładunków,

- omawia najczęściej stosowane materiały sztauerskie przeznaczone do zabezpieczania ładunków przed działaniem czynników zewnętrznych (np. zamoknięciem, zawilgoceniem, zabrudzeniem oraz przed oddziaływaniem innych czynników mechanicznych) w środkach transportu,

- omawia materiały sztauerskie, które można wykorzystać do zabezpieczenia elementów turbiny wiatrowej w celu ich bezpiecznego składowania w terminalu przeładunkowym.

2. Omawia sposoby mocowania i zabezpieczania ładunku

- omawia sposoby mocowania sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych,

- omawia sposób mocowania i zabezpieczania elementów turbiny wiatrowej,

- omawia zagrożenia wynikające z nieprawidłowego zamocowania i zabezpieczenia sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych.

3. Mocuje i zabezpiecza ładunek

- wskazuje punkty mocowania na ładunku,

- mocuje ładunek z uwzględnieniem jego charakterystyki przy użyciu odpowiednich narzędzi,

- zabezpiecza ładunek przed działaniem czynników zewnętrznych przy użyciu materiałów sztauerskich z uwzględnieniem ich charakterystyki.

Zestaw 4. Komunikowanie się i stosowanie zasad współpracy podczas przeładunku

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

1. Omawia zadania i zakres odpowiedzialności łukowego i hakowego

- omawia zadania i zakres odpowiedzialności hakowego podczas przemieszczania ładunków,

- omawia zadania i zakres odpowiedzialności lukowego podczas przemieszczania ładunków,

- omawia zagrożenia związane z przemieszczaniem ładunków w relacjach burtowych,

- omawia metody i sposoby komunikacji z operatorem urządzeń przeładunkowych.

2. Komunikuje się w procesach przeładunku

- demonstruje użycie sygnałów (znaków) werbalnych i niewerbalnych stosowanych do komunikacji podczas przeładunku,

- omawia zasady użycia sygnału (znaku) "UWAGA niebezpieczeństwo - STOP",

- posługuje się środkami łączności bezprzewodowej.

1. Etap weryfikacji:

1.1. Metody

Do weryfikacji efektów uczenia się stosuje się następujące metody:

- obserwacja w warunkach symulowanych (symulacja) lub rzeczywistych, uzupełniona wywiadem swobodnym (rozmowa z komisją),

- wywiad ustrukturyzowany,

- test teoretyczny,

- wywiad swobodny (rozmowa z komisją).

Część teoretyczna jest przeprowadzana z wykorzystaniem wywiadu ustrukturyzowanego lub testu teoretycznego.

Część praktyczna jest przeprowadzana w warunkach symulowanych lub rzeczywistych, jeżeli współpraca z pracodawcą kandydata w zakresie przeprowadzenia weryfikacji efektów uczenia się jest możliwa. Obie metody mogą być uzupełnione wywiadem swobodnym (rozmowa z komisją).

1.2. Zasoby kadrowe

Weryfikację efektów uczenia się przeprowadza komisja walidacyjna składająca się z co najmniej 2 członków. Każdy członek komisji walidacyjnej musi spełniać przynajmniej jedno z poniższych kryteriów, ale warunkiem jest, aby kryteria te były spełnione łącznie przez skład komisji walidacyjnej:

- mieć udokumentowane doświadczenie w przeładunku sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych,

- posiadać doświadczenie jako hakowy lub lukowy podczas przeładunku sztuk ciężkich - ładunków ponadgabarytowych, w tym elementów turbin wiatrowych,

- mieć doświadczenie w ocenianiu lub prowadzeniu kursów, szkoleń z zakresu tematyki niniejszej kwalifikacji lub w prowadzeniu zajęć dydaktycznych związanych ze specyfiką kwalifikacji.

1.3. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne w miejscu walidacji.

Walidacja odbywa się w warunkach symulowanych bądź rzeczywistych i jest połączona z częścią teoretyczną. Kwalifikacja zawiera cztery obowiązkowe zestawy.

Instytucja certyfikująca (IC) jest zobowiązana umożliwić kandydatom przystępującym do walidacji potwierdzenie wszystkich zestawów efektów uczenia się. IC musi zapewnić warunki do przeprowadzenia walidacji, tj. odpowiednio przygotowane i wyposażone stanowiska umożliwiające przeprowadzenie walidacji. IC zapewnia odpowiednie warunki techniczne oraz standardy bezpieczeństwa podczas weryfikacji efektów uczenia się. Kandydat przystępujący do walidacji przystępuje do walidacji we własnym obuwiu BHP (obuwie ochronne ze stalowym podnoskiem).

Do przeprowadzenia walidacji IC zapewnia:

1) środki ochrony indywidualnej:

a) hełm ochronny,

b) ochronną odzież roboczą: minimum kamizelkę;

2) dostęp do miejsca odpowiednio wyposażonego do przeprowadzenia walidacji, w tym symulacji przeładunku ładunków ponadgabarytowych;

3) różnorodne typy zawiesi i szekli, trawersy potrzebne do podnoszenia ładunków;

4) materiały sztauerskie;

5) narzędzia wykorzystywane podczas mocowania ładunków: młotek, urządzenia napinające itp.;

6) ładunki do podnoszenia o różnej charakterystyce: wielkości, wadze itp.;

7) sprzęt łączności radiowej;

8) urządzenie transportu bliskiego wykorzystywanego podczas przeładunku ładunków ponadgabarytowych;

9) przykładową dokumentację przeładunkową: sztauplan, podręcznik zabezpieczania ładunków - plan podnoszenia (ang. Cargo Securing Manual - Lifting Plan), rysunki techniczne.

IC zapewnia kandydatom bezstronną i niezależną procedurę odwoławczą, w ramach której osoby uczestniczące w procesie walidacji mają możliwość odwołania się od decyzji komisji walidacyjnej.

2. Etap identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się

nie dotyczy.

3. Dodatkowe informacje na temat ramowych wymagań dotyczących walidacji

Przed pierwszą walidacją IC jest zobowiązana do przeprowadzenia szkolenia dla członków komisji walidacyjnej w zakresie umiejętności weryfikacji efektów uczenia się określonych w kwalifikacji.

Osoba przystępująca do walidacji musi:

- mieć ukończone 18 lat,

- posiadać świadectwo ukończenia co najmniej szkoły podstawowej,

- posiadać zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na wysokości.

Brak innych, poza pozytywnym wynikiem walidacji, warunków uzyskania kwalifikacji wolnorynkowej.

Certyfikat jest ważny 4 lata.

Należy ponownie walidować kwalifikację.

Nie rzadziej niż raz na dziesięć lat