Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 21 maja 1998 r., sygn. I SA/Gd 1151/97

1. Wyjątkowość art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ polega m.in. na tym, iż poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne mają znaczenie wyłącznie takie, jakie nadaje im ten przepis. Wywołują zatem ograniczone skutki nawet w ramach prawa podatkowego i nie tylko nie mogą być podstawą roszczeń cywilnych, ale i wymiaru innych podatków - np. podatku od towarów i usług. Nie wzruszają zatem zapisów w księgach podatkowych.

2. Wyjątkowość powstania podstawy opodatkowania w drodze zastosowania art. 11 powyższej ustawy nie może odebrać decyzji wymiarowej przymiotu deklaratoryjności.

3. Ustalenia mieszczące się w hipotezie ww. przepisu winny mieć cechy oczywistych, logicznych wniosków wynikających z zebranego przez organ podatkowy materiału dowodowego. Niejako wstępnym ich elementem musi być wykazanie logiki działań podmiotów powiązanych, zmierzających do generowania dochodu w tym podmiocie, który może uniknąć opodatkowania lub je ograniczyć.

4. Ocena znaczenia dla potrzeb wymiaru podatku dochodowego wydatków podatnika na prace remontowo-budowlane wykonywane w obiekcie budowlanym musi uwzględniać zróżnicowanie takich prac w poszczególnych częściach obiektu. Nie można bowiem poprzez niewątpliwie inwestycyjny /zwiększający wartość środka trwałego/ charakter robót wykonanych w części budynku nadawać robotom wykonanym w innej części taki sam charakter, jeśli z kolei były to zwykłe prace remontowe typu malowanie czy tapetowanie ścian, naprawy stolarki itp.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie, choć znaczna część podniesionych w niej zarzutów jest chybiona.

Podstawowe dwa zarzuty - naruszenia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz naruszenia art. 169 par. 1 Kpa - zostały postawione błędnie, a błąd skarżącej bierze się z wadliwego rozumienia korekty podstawy opodatkowania dokonanej przez organ podatkowy przy zastosowaniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest to przepis szczególny i jego unormowania odbiegają od wszystkich ustawowych reguł mających normować wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00