Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2010 r., sygn. I OSK 519/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Protokolant asyst. sędz. Anna Pośpiech -Kłak po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1294/08 w sprawie ze skargi Gminy Ł. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1294/08, w sprawie ze skargi Gminy Ł. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej, oddalił skargę w części dotyczącej działki nr ew. [...] i w zakresie odmawiającym stwierdzenia, że część działki nr ew. [...] nie podlegała regulacjom przepisów dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 3, poz. 13) oraz uchylił zaskarżoną decyzję w pozostałej części.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym sprawy:

Wojewoda Lubelski decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] orzekł, że zespół pałacowo-parkowy położony w miejscowości Ł., wchodzący w skład dawnej nieruchomości pn. "[...]", składający się z działek oznaczonych numerami: [...],[...],[...],[...],[...],[...]([...],[...],[...],[...],[...],[...]) i [...], nie podlegał regulacjom przepisów dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej oraz odmówił stwierdzenia, że część działki nr [...] nie podlegała regulacjom przepisów tego dekretu. W uzasadnieniu organ wskazał, że w wyniku postępowania przeprowadzonego na skutek wniosku spadkobierców J. K. S., byłego właściciela zespołu pałacowo-parkowego, uznał, że przedmiotowy zespół pałacowo-parkowy nie był funkcjonalnie powiązany z pozostałą częścią majątku, bowiem pałac został spalony ok. 1915 roku, a jego ruiny pozostają nieużytkowane. Nie mógł zatem stanowić ośrodka centralnego zarządcy, czy siedziby właściciela zarządzającego majątkiem.