Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. I OSK 492/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch (spr.) sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant asystent sędziego Andrzej Bieńkowski po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Parafii E. - A. Św. P. i Św. P. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1552/09 w sprawie ze skargi Parafii E.-A. Św. P. i Św. P. w P. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1552/09 oddalił skargę P. E. - A. św. P. i św. P. w P. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia (...) lipca 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia o przejściu nieruchomości na własność państwa.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Minister Edukacji Narodowej decyzją z dnia (...) czerwca 2008 r., Nr (...), po rozpoznaniu wniosku P. E. - A. św. P. i św. P. w P. , odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Oświaty z dnia (...) maja 1960 r. stwierdzającego na podstawie art. 2, art. 9 ust. 2, art. 16 ust. 1 pkt 1 i art. 17 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym (Dz. U. Nr 11, poz. 37), powoływanej dalej: "ustawa z dnia 25 lutego 1958 r.", przejście na własność Skarbu Państwa z dniem 8 marca 1958 r. zabudowanej nieruchomości o pow. 2,8003 ha, położonej w P. przy ul. L., zapisanej w księdze wieczystej nr rep. (...) (ciąg dalszy księgi nr KW (...)), stanowiącej uprzednio własność Gminy K. P. E.-A. w P.. W złożonym wniosku P. E.-A. św. P. i św. P. w P. twierdziła, że kwestionowane orzeczenie wydano z rażącym naruszeniem prawa, a mianowicie bez zapewnienia jej udziału w postępowaniu, a nadto decyzję wydano przy braku właściwej podstawy materialnoprawnej. W ocenie wnioskującej P., powołana w decyzji Ministra Oświaty podstawa prawna była błędna, gdyż dotyczyła przedsiębiorstw i innego mienia, chyba że władanie państwowych jednostek organizacyjnych nad innym mieniem opierało się na tytule prawnym wynikającym z przepisów szczególnych, innych niż wymienione w art. 1 i 17 pkt 1 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. Te przepisy nie były podstawą zawładnięcia nieruchomościami P. lecz dekret z marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87 ze zm.), który również był zastosowany bezpodstawnie, gdyż mienie parafialne nigdy nie było opuszczone przez P., ani nie było mieniem poniemieckim.