Wyrok NSA z dnia 24 maja 2011 r., sygn. II GSK 555/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia del. WSA Ludmiła Jajkiewicz Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "D." P.T.-P. H.-U.D. K. Sp. j. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 grudnia 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 1311/09 w sprawie ze skargi "D." P. T.-P. H.U.D.K. Sp. j. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 grudnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1311/09, wydanym w sprawie ze skargi "D." P. T.-P. H.-U. D. K. Spółka jawna w B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców, oddalono skargę.

Wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego sprawy:

W okresie od [...] lutego 2008 r. do [...] marca 2008 r. W.-M. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego przeprowadził kontrolę w przedsiębiorstwie "D." P. T.-P. H.-U. D. K. Spółka jawna w B. (dalej zwanym: skarżącą spółką). Przedmiotem kontroli zostały objęte regulacje związane z prowadzeniem transportu drogowego, przestrzeganiem przepisów o ruchu drogowym oraz przestrzeganiem przepisów dotyczących okresów prowadzenia pojazdu i obowiązkowych przerw oraz czasu odpoczynku kierowcy.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. W.-M. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na skarżącą spółkę karę pieniężną w kwocie 15.750 zł za naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców. Podstawą prawną decyzji był art. 31a ust. 1 i art. 31c ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 879 ze zm.). Zgodnie z art. 31a ust. 1 wspomnianej ustawy dzienny czas prowadzenia pojazdu od zakończenia jednego dziennego okresu odpoczynku do rozpoczęcia następnego dziennego okresu odpoczynku lub między dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku nie może przekroczyć 10 godzin. W myśl art. 31c ust. 1 ustawy w zakresie odpoczynku dziennego i tygodniowego stosuje się przepisy art. 14, z zastrzeżeniem ust. 2. W świetle ust. 2 tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych, licząc od zakończenia poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku. Zgodnie z art. 14 powołanej ustawy w każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Dobowy odpoczynek, z wyłączeniem odpoczynku kierowców o których mowa w rozdziale 4a, może być wykorzystany w pojeździe jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania (ust. 1). W każdym tygodniu kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje odpoczynek dobowy, o którym mowa w ust. 1, przypadający w dniu, w którym kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy (ust. 2). W przypadkach, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1, oraz w przypadku zmiany pory wykonywania pracy przez kierowcę w związku z jego przejściem na inną zmianę zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy, nieprzerwany tygodniowy okres odpoczynku może obejmować mniejszą liczbę godzin, nie może być jednak krótszy niż 24 godziny (ust. 3).