Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 1724/10

Nieodpłatne świadczenie transportu dokonywane przez zakład pracy na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 259/10 w sprawie ze skargi M. [...] sp. z o.o. w W. na interpretacje indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie przepisów prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 259/10, mocą którego uchylono zaskarżoną przez M. sp. z o.o. w W. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W motywach orzeczenia Sąd wskazał, że spółka we wniosku o udzielenie interpretacji podała, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i sprzedaży maszyn dla potrzeb górnictwa. Siedziba spółki, będąca miejscem pracy większości pracowników, znajduje się na terenie dawnych zakładów górniczych, oddalonych znacznie od miejsc zamieszkania większości pracowników i od jakichkolwiek zabudowań gospodarczych. To z kolei sprawia, iż transport publiczny nie jest dostosowany do potrzeb pracowników, a korzystanie z niego w celu dotarcia do miejsca pracy, jest dla pracowników uciążliwe (najbliższy przystanek PKS znajduje się w znacznej odległości od siedziby spółki). Ponadto praca w spółce odbywa się w formie zmianowej. Taki rozkład czasu pracy przy niedostosowaniu transportu publicznego do godzin pracy zatrudnionych osób dodatkowo sprawia, iż pracownicy spółki mają znaczne trudności z dotarciem do pracy. Mając na uwadze powyższe, spółka zapewnia swoim pracownikom częściowo odpłatne dowozy do pracy prywatnym środkiem transportu. W tym celu Spółka zawarła z zewnętrzną firmą transportową umowę o świadczenie usług przewozu jej pracowników w określonych godzinach, z oznaczonych miejsc ulokowanych w pobliżu miejsc zamieszkania pracowników. Pracownicy ci nie mogą być przewożeni do jakichkolwiek innych miejsc niż miejsce pracy lub oznaczone miejsce w pobliżu ich miejsca zamieszkania. Ponadto z powyższych usług transportowych nie mogą korzystać osoby niebędące pracownikami spółki. Należność firmy transportowej ma charakter ryczałtowy i jest ustalana miesięcznie na podstawie rynkowych cen biletów PKS na trasie z miejscowości będących miejscem zamieszkania pracowników do miejsca ich pracy. Należność ta pozostaje w tej samej wysokości niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie pracownicy faktycznie skorzystali z przejazdu. Z uwagi na dużą liczbę i rotację pracowników objętych przewozami spółka nie prowadzi ewidencji, z której wynikałoby, którzy pracownicy faktycznie skorzystali z przewozów w poszczególnych dniach. Ponadto powszechnie występują sytuacje, w których pracownik przyjeżdża do pracy własnym środkiem transportu lub wspólnie z innymi pracownikami ich samochodami. Spółka nie ma więc możliwości ustalenia w sposób jednoznaczny i obiektywny wysokości świadczenia polegającego na skorzystaniu z przewozu pracowniczego przypadającej na konkretnego pracownika. Oznacza to, iż nie jest możliwe przypisanie danej osobie konkretnego, rzeczywistego przychodu.