Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. II OSK 134/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. NSA Janina Kosowska Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B.H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 862/10 w sprawie ze skargi B. H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B.H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2010 r. w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 oraz w związku z art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), cofnął B.H. pozwolenie na broń palną myśliwską. Organ stwierdził, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt VI K 1044/09 skarżący został uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że na drodze publicznej, kierował samochodem w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w pierwszym badaniu i 1,45 mg/l w drugim. Organ wskazał także, że skarżący posiada pozytywną opinię w macierzystym kole łowieckim oraz w miejscu zamieszkania. Jednak zdaniem organu uznanie skarżącego winnym popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji świadczy o braku poszanowania dla ustalonego porządku prawnego, co w konsekwencji dyskwalifikuje go do dalszego posiadania broni i to niezależnie od pozytywnej opinii środowiskowej. Każde bowiem świadome naruszenie przepisów prawa powoduje utratę zaufania do osoby posiadającej pozwolenie na broń, gdyż nie daje ona gwarancji użycia broni zgodnie z obwiązującymi w tym zakresie regulacjami. Z tego powodu interes skarżącego w posiadaniu broni winien ustąpić na rzecz interesu społecznego przejawiającego się w fakcie posiadania pozwolenia na broń przez osoby przestrzegające ustalonego porządku prawnego.