Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. I FSK 624/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 2087/10 w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 czerwca 2010 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz E. G. kwotę 2000 zł (słownie: dwa tysiące złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 24 października 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2087/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 30 czerwca 2010 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją z 30 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania podatnika utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 15 września 2009 r. określające skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec 2004 r. Z ustaleń organów wynikało, że podatnik w latach 2003-2005 posługiwał się firmą P. sp. z o.o. w B. dla ukrycia rzeczywistych rozmiarów swojej działalności gospodarczej. Spółka ta nie wykonywała we własnym imieniu i na własny rachunek czynności opodatkowanych VAT, nie prowadziła w rzeczywistości działalności gospodarczej, a jedynie firmowała swoją nazwą działalność gospodarczą skarżącego. W rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej u.p.t.u. z 1993 r.) był on zatem podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawę opodatkowania oszacowano poprzez przyjęcie jej zgodnie z podstawą opodatkowania zadeklarowaną przez spółkę, natomiast w zakresie podatku naliczonego brak było faktur stwierdzających nabycie towarów przez skarżącego, a faktury stwierdzające nabycie towarów przez spółkę nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego.