Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2013 r., sygn. II FSK 1394/11

Za koszty uzyskania przychodów mogły być uznane tylko odsetki faktycznie zapłacone wynikające z ważnie zawartej umowy.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Sp. z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1198/10 w sprawie ze skargi A. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 26 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. Sp. z o.o. z siedzibą w W.(dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W.z dnia 26 lutego 2010 r. w przedmiocie określenia straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Postanowieniem z 18 lutego 2008 r., Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zlecił wszczęcie w Spółce kontroli podatkowej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. Decyzją z 28 września 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił Spółce stratę za 2006r. w wysokości 584.372,88. W uzasadnieniu wskazano, że w latach 2003-2006 Spółka prowadziła działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości oraz udzielaniu pożyczek. Spółka na podstawie umów w formie aktów notarialnych kupowała nieruchomości, a równocześnie z osobą, od której nabyto nieruchomość, zawierała w formie aktu notarialnego, przedwstępną umowę sprzedaży. Zgodnie z umową Spółka zobowiązywała się w określonym w umowie terminie odsprzedać nieruchomość za cenę odpowiednio wyższą. W dniu zawarcia umowy na poczet ceny zakupu pobierana była uzgodniona kwota, a resztę ceny kupujący zobowiązywał się zapłacić w ratach. Strony umawiały się, że w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z uzgodnionych rat ceny, kupujący zobowiązany będzie do zapłaty odsetek w wysokości 3,33 % od zaległej raty - za każdy dzień zwłoki. Strony ustaliły też, że w przypadku uchybienia przez kupującego dwóm terminom płatności uzgodnionych rat, Spółce przysługiwać będzie prawo odstąpienia od umowy, przy czym Spółka nie będzie zobowiązana do zwrotu wpłaconych rat. Za wykonane czynności, kancelarie notarialne sporządzające opisane akty wystawiały dla Spółki faktury VAT, a Spółka regulowała należności z nich wynikające. Kontrahenci Spółki wskazali, że zawarte umowy traktowali jako umowy pożyczki pod zastaw nieruchomości. Pobranych od kontrahentów kwot z tych tytułów Spółka nie ewidencjonowała w księgach rachunkowych i nie zaliczała do przychodów. Organ podatkowy na podstawie art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz.654 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) uznał, że kwoty potrącone kontrahentom na pokrycie kosztów opłat notarialnych i pośrednictwa stanowią przychody Spółki w roku ich otrzymania. W związku z faktem, że umowy sprzedaży z ich poprzednimi właścicielami nie zostały zawarte. Organ pierwszej instancji ustalił, iż wypłacone A. P. odsetki przekroczyły kilkakrotnie wysokość odsetek wynikających z zawartej umowy. Odsetki od depozytów E-CALL w okresie od 15 czerwca 2002 r. do 31 grudnia 2007 r. kształtowały się bowiem w przedziale 2,83-7,58%. Tym samym za koszty uzyskania przychodów organ I instancji uznał tylko odsetki faktycznie zapłacone wynikające z ważnie zawartej umowy. Wpłaty pieniężne dokonane przez Spółkę na rzecz A. P. przekraczające przyjęte w 2006 r. odsetki od depozytów E-CALL zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. W ocenie organu koszty uzyskania przychodów z tego tytułu zostały zawyżone o kwotę 16.752,87 zł.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00