Wyrok NSA z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. II FSK 559/12

Zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zawartymi w art. 9 ust. 2, art. 14 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 oraz art. 24 ust. 1 i art. 24a u.p.d.o.f., do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA del. Marek Olejnik, Protokolant Jarosław Lubryczyński, po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 948/11 w sprawie ze skargi K. K. i S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2011 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi. 2) zasądza od K. K. i S. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 2.157 (dwa tysiące sto pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 948/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi K. K. i S. K. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 29 kwietnia 2011 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z dnia 10 listopada 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. określił Skarżącym zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie 33.028 zł wraz z odsetkami od zaliczek w wysokości 1.720 zł. W toku postępowania ustalono, że podatnicy w 2004 r. dokonali łącznego opodatkowania dochodów zaliczając w zeznaniu podatkowym do kosztów działalności gospodarczej, prowadzonej przez S. K., m.in. wydatek na zakup paliwa, na podstawie faktur VAT wystawionych przez "R." sp. z o.o. i J. S. (łącznie 72.857,41 zł). W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji, faktury te opisywały zdarzenia gospodarcze, które nie wystąpiły pomiędzy podmiotami wymienionymi w treści tych faktur, bowiem zarówno spółka "R." jak i J. S. nie posiadali oleju napędowego, wobec czego nie mogli go sprzedać podatnikowi. Skarżący wnieśli od powyższej decyzji odwołanie domagając się w nim uchylenia decyzji i umorzenia postępowania.