Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. I GSK 439/16

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia del. WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Protokolant starszy asystent sędziego Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 1741/15 w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia (...) czerwca 2015 r., nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od I. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 1000 (tysiąc) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 1741/15 oddalił skargę I. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia (...) czerwca 2015 r. nr (...)w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

I. K. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą K. I. (...) (dalej: strona, skarżąca, podatnik) zwróciła się z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty i zwrot uiszczonego podatku akcyzowego za rok 2006r. jako nienależnie pobranego. Naczelnik Urzędu Celnego w R. (dalej: organ I instancji) decyzją z dnia (...)lutego 2013 r., nr (...)odmówił stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku akcyzowego wpłaconego w związku ze zgłoszeniem o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nr (...)w wysokości 27.459,00 zł w dniu 3 lipca 2006 r.

Dyrektor Izby Celnej w Katowicach (dalej: organ odwoławczy, organ II instancji, DIC) decyzją z dnia (...) czerwca 2015 r. nr (...) utrzymał w mocy decyzję NUC. W uzasadnieniu wyjaśnił, że oleje smarowe klasyfikowane do kodu CN 2710 19 71 - 99 wykorzystywane zgodnie z deklaracją podatnika do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania nie były objęte zakresem stosowania Dyrektywy Energetycznej. Organ II instancji wskazał, że wyłączenie tych produktów z zakresu uregulowań ramowych Dyrektywy Energetycznej nie było jednak tożsame z obligatoryjnym zwolnieniem. Art. 3 ust. 3 Dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 76 str. 1 ze zm., dalej: Dyrektywa Horyzontalna) stanowi, że państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania podatków na wyroby inne niż wymienione w ust. 1 (w tym przypadku oleje mineralne wykorzystywane do innych celów niż napędowe lub opałowe) pod warunkiem jednak, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi.