Wyrok NSA z dnia 5 marca 2018 r., sygn. II OSK 2125/17

Budowlane prawo

Dnia 5 marca 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. NSA Jerzy Solarski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 740/16 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...],[...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 marca 2017 r. sygn. VII SA/Wa 740/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "WSA") oddalił skargę D. M. (dalej: "Skarżąca") na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej: "GINB") z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...],[...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną:

zaskarżoną decyzją GINB, po rozpatrzeniu odwołania Skarżącej od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] (dalej: "Starosta"), z dnia [...] marca 2015 r. Nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej W. W. i P. W. (dalej: "Inwestorzy") pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego nr [...] w zabudowie szeregowej, wraz z instalacjami wewnętrznymi, kanalizacją sanitarną, zbiornikiem szczelnym na nieczystości ciekle, murem oporowym oraz ogrodzeniem, dojściami i dojazdami na działce nr [...] w miejscowości K., gm. [...], jako III etap inwestycji pod nazwą: "Budowa trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej (...) oraz zjazdu indywidualnego z drogi gminnej, z działki nr [...] na działkę nr [...]" - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wskazał, że rozstrzygając w nadzwyczajnym postępowaniu nieważnościowym ocena organu jest ograniczona i polega na skontrolowaniu, czy zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji wymienione w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, dalej: "K.p.a"). Inwestorzy wraz z wnioskiem z dnia 30 października 2014 r. o wydanie pozwolenia na budowę złożyli oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością (działka nr [...]) na cele budowlane. Tym samym nie naruszono rażąco wymagań wskazanych w art. 32 ust. 4 pkt 2 i art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm., dalej: "P.b."). Działka nr [...] jest objęta Uchwałą Rady Miejskiej w Wieliczce z dnia 29 września 2005 r., Nr XLV/334/05, w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Wieliczka - obszaru "B" (dalej: "MPZP"). Nieruchomość znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczonej symbolem B13.06.MN. Analiza dokumentacji projektowej zatwierdzonej kontrolowaną decyzją Starosty nie wykazała, aby w sprawie doszło do rażącego naruszenia wymogów zawartych w MPZP. W szczególności parametry projektowanego budynku nie naruszają w sposób rażący ustaleń dotyczących przeznaczenia podstawowego terenu. MPZP przewiduje konieczność wyposażenia terenów budowlanych w sieci i urządzenia infrastruktury technicznej (§ 24 ust. 4 MPZP), a także obowiązek podłączenia istniejącego i projektowanego zainwestowania kubaturowego do zbiorczego systemu kanalizacji (§ 40 ust. 1 pkt 1). Nawet ewentualne uchybienie przepisom, które nie przewidują obowiązku bezwzględnego przyłączenia do sieci kanalizacyjnej a dodatkowo odwołują się do nieostrych, ocennych kategorii ("ekonomicznie i technicznie uzasadnione przypadki") nie może stanowić kwalifikowanego naruszenia prawa. Analiza projektu zagospodarowania terenu zatwierdzonego decyzją Starosty nie wykazała, aby przyjęte rozwiązania projektowe uchybiały rażąco przepisom obowiązującym w dacie wydania kontrolowanego rozstrzygnięcia, zwłaszcza zaś unormowaniom obowiązującego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm., dalej: "rozporządzenie"). Jak wynika z projektu zagospodarowania terenu, zachowane zostały odległości od granic działek sąsiednich. Ponadto, sporna inwestycja nie narusza rażąco przepisów § 13 (przesłanianie obiektów budowlanych), § 9 (odległość wydzielonych miejsc postojowych od granicy działki budowlanej), § 23 (odległość miejsc na pojemniki i kontenery na odpady stałe), § 57 (nasłonecznienie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi) oraz § 60 (nasłonecznienie pomieszczeń) rozporządzenia. Z projektu zagospodarowania terenu sporządzonego w skali 1:500 wynika, że krawędź projektowanego zbiornika wybieralnego kanalizacji sanitarnej znajduje się w odległości ok. 3 m od granicy działki nr [...] oraz w odległości ok. 4 - 4,5 m od najbliższego punktu projektowanego budynku mieszkalnego (narożnika). Na projekcie zagospodarowania terenu nie uwidoczniono umiejscowienia pokrywy włazu zbiornika, od której należałoby liczyć ww. odległości. Niewątpliwie jednak właz znajduje się w odległości większej niż krawędź zbiornika. Wobec tego nie sposób zarzucić rażącego naruszenia przepisów techniczno-budowlanych w powyższym zakresie. Projekt budowlany został sporządzony przez osoby posiadające wymagane uprawnienia budowlane, osoby te wykonując projekt budowlany były członkami właściwej izby samorządu zawodowego. Jednocześnie projektanci złożyli oświadczenia o zgodności projektu z obowiązującymi normami i przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej, o którym mowa w art. 20 ust. 4 P.b. Konkludując GINB ocenił, że decyzja o pozwoleniu na budowę nie jest obarczona żadną z wad wymienionych z art. 156 § 1 K.p.a.