Wyrok NSA z dnia 27 marca 2019 r., sygn. I OSK 1481/18

Szkolnictwo wyższe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 838/17 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium ministra za wybitne osiągnięcia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 29 stycznia 2018 r., II SA/Wa 838/17 oddalił skargę A. K. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium ministra za wybitne osiągnięcia. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że stosownie do art. 178 ust. 1 ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1283 ze zm., dalej P.s.w.), stypendia za osiągnięcia w nauce i za wybitne osiągnięcia sportowe przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek rady podstawowej jednostki organizacyjnej, a w przypadku uczelni nieposiadającej podstawowej jednostki organizacyjnej oraz uczelni zawodowej - na wniosek senatu uczelni, przedstawiony przez rektora tej uczelni. Szczegółowe kwestie związane z przyznawaniem stypendium reguluje rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 17 lipca 2015 r. w sprawie stypendiów ministra za wybitne osiągnięcia naukowe przyznawanych studentom (Dz. U z 2015, poz. 1050, dalej rozporządzenie).

Istota sprawy sprowadzała się do oceny, czy organ wykazał w należyty sposób, iż mógł nie przyznawać stronie przedmiotowego stypendium. W § 2 ust. 1 rozporządzenia określającego tryb i kompetencje przyznania studentowi stypendium ministra za wybitne osiągnięcia, ustawodawca użył zwrotu "może być przyznane ...", co oznacza, że rozwiązanie prawne opisane w przedmiotowej normie zostało pozostawione tzw. uznaniu administracyjnemu (por. wyrok WSA w Warszawie z 3 listopada 2011 r., II SA/Wa 1334/11 oraz wyrok NSA z 28 lutego 2013 r., I OSK 2913/12). Kontrola decyzji uznaniowych jest ograniczona do oceny ich zgodności z prawem. Sąd zobowiązany jest zatem badać, czy przy podejmowaniu decyzji nie doszło do naruszenia prawa materialnego i procesowego. Nie może natomiast ingerować w słuszność dokonanego przez organ wyboru i tym samym oceniać celowości zaskarżonego rozstrzygnięcia.