Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2023 r., sygn. III FSK 1894/21

Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 862/19 w sprawie ze skargi P. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 25 lutego 2019 r., nr 2201-IEW-1.4123.554-555.2018/KB w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z 16 października 2019 r., I SA/Gd 862/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. Z. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 25 lutego 2019 r., nr 2201-IEW-1.4123.554-555.2018/KB, wydaną w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności Skarżącego za zaległości podatkowe "L." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej: "Spółka") z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2013 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztami postępowania egzekucyjnego.

W uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, że organ prawidłowo zinterpretował i zastosował kwestionowane przez Skarżącego przepisy materialnoprawne, tj. art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm., dalej: "o.p."). Zdaniem Sądu, dowody zgromadzone w sprawie były wystarczające do uznania, że w okresie pełnienia przez Skarżącego funkcji członka zarządu Spółki wystąpiły podstawy do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości z powodu zaprzestania regulowania przez Spółkę wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Przyczyna niewypłacalności, związana z zaprzestaniem wykonywania wymagalnych zobowiązań sprawia, że badanie "właściwego czasu" na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości z tego właśnie powodu nie wymaga analizy stanu majątku Spółki i tego, czy zobowiązania przekraczają jego wartość. W takim przypadku istotny jest obiektywny stan nieregulowania wymagalnych zobowiązań. Skarżący nie zdołał skutecznie podważyć ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, z których wynika, że Spółka nie regulowała swoich wymagalnych zobowiązań począwszy od lutego 2013 r. Dowodom przedstawionym przez organ Skarżący nie przeciwstawił żadnych kontrdowodów, nie zdołał też podważyć ich wiarygodności. Spółka stała się niewypłacalna z dniem 16 lutego 2013 r. Wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki z 7 listopada 2014 r. został zgłoszony po upływie czasu właściwego w rozumieniu art. 116 § 1 pkt 1 lit. a o.p.