Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 2023 r., sygn. II FSK 210/21

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala Sędziowie Sędzia NSA Anna Dumas (spr.) Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz Protokolant Natalia Simaszko po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2457/19 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w A. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 sierpnia 2019 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.269.2019.2.MS w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz A. sp. z o.o. z siedzibą w A. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 9 września 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 2457/19) uwzględnił skargę A. sp. z o.o. z siedzibą w A. – nazywanej dalej "Spółką", i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 sierpnia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.269.2019.2.MS) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

1.2. Sędzia WSA w Warszawie Jarosław Trelka złożył do wyroku zdanie odrębne, akcentując w nim, że kontrolowana interpretacja indywidualna nie spełniała wymogów wynikających z art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.; dalej jako "O.p."). Uzasadnienie interpretacji indywidualnej było bowiem pozorne i nie dawało podstawy, aby rozstrzygnąć, czy w sprawie prawidłowo zostały wyłożone sporne przepisy prawa materialnego. Tym samym, skoro Spółka nie sformułowała w skardze zarzutu naruszenia art. 14c § 1 O.p., zgodnie z art. 57a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") – Sąd powinien był skargę oddalić.

2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku pełnomocnik Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej podniósł zarzut naruszenia tylko jednego przepisu, tj. art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U z 2019 r., poz. 865 ze zm.; dalej jako "u.p.d.o.p.") poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że usługi ubezpieczeniowe nabywane przez spółkę nie są usługami o podobnym charakterze do usług gwarancji zatem nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od osób prawnych. W sytuacji, gdy w przedstawionym opisie sprawy usługi ubezpieczenia nabywane są przez Spółkę od podmiotów zagranicznych oraz ww. usługi ubezpieczeniowe są usługami zbliżonymi do gwarancji, a źródło należności z tytułu świadczonych usług ubezpieczeniowych znajduje się na terytorium Polski, Spółka zobowiązana będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w myśl ww. art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.