Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba) z dnia 12 lipca 2006 r. - Chafiq Ayadi przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa T-253/02., sygn. T-253/02

Sprawa T‑253/02

Chafiq Ayadi

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające skierowane przeciwko osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al‑Kaida i talibami - Kompetencje Wspólnoty - Zamrożenie funduszy - Zasada pomocniczości - Prawa podstawowe - Ius cogens - Kontrola sądowa - Skarga o stwierdzenie nieważności

Streszczenie wyroku

1.      Postępowanie - Interwencja - Wniosek niepopierający żądań jednej ze stron

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 40 akapit czwarty; regulamin Sądu, art. 113 i art. 116 § 3)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga na akt potwierdzający wcześniejszy akt niezaskarżony w terminie

(art. 230 WE)

3.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Kompetencja sądu wspólnotowego

(art. 5 akapit drugi WE, art. 60 WE, 230 WE, 301 WE i 308 WE)

4.      Międzynarodowe prawo publiczne - Karta Narodów Zjednoczonych - Decyzje Rady Bezpieczeństwa

5.      Wspólnoty Europejskie - Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji

(rozporządzenie Rady nr 881/2002)

6.      Wspólnoty Europejskie - Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji

(rozporządzenie Rady nr 881/2002, zmienione rozporządzeniem nr 561/2003, art. 2a)

7.      Wspólnoty Europejskie - Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji

(rozporządzenie Rady nr 881/2002)

8.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt wspólnotowy wykonujący rezolucje Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych - Rozporządzenie nr 881/2002

(art. 230 WE; rozporządzenie Rady nr 881/2002)

9.      Wspólnoty Europejskie - Akt wykonujący rezolucje Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych - Rozporządzenie nr 881/2002

(art. 6 UE; rozporządzenie Rady nr 881/2002)

10.    Akty instytucji - Uzasadnienie - Obowiązek - Zakres

(art. 253 WE; rozporządzenie Rady nr 881/2002)

      Zgodnie z art. 40 akapit czwarty statutu Trybunału Sprawiedliwości wniosek interwencyjny nie może mieć innego przedmiotu niż poparcie jednej ze stron. Ponadto zgodnie z art. 116 § 3 regulaminu Sądu interwenient akceptuje stan sprawy, w jakim się ona znajduje w chwili jego wstąpienia. Interwenient nie posiada zatem legitymacji procesowej do powołania się na przeszkodę procesową, na którą nie powołała się popierana przez niego strona. Jednakże na podstawie art. 113 regulaminu Sądu, może on w każdym czasie z urzędu badać, czy skarga jest niedopuszczalna ze względu na bezwzględne przeszkody procesowe, w tym także podniesione przez interwenientów. Przeszkoda procesowa dotycząca dopuszczalności skargi ma właśnie charakter bezwzględny.