Wyrok SA w Szczecinie z dnia 26 marca 2009 r., sygn. II AKa 1/09

1. Kwestię bezpodstawności zatrzymania, w kontekście jego niewątpliwej niesłuszności, oceniać należy nie w aspekcie tego, co sądził organ zatrzymujący w momencie zatrzymywania osoby w oparciu o posiadane wówczas informacje, lecz z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, jakim dysponuje sąd orzekający w kwestii odszkodowania i zadośćuczynienia za to zatrzymanie.

2. Zasada ryzyka obejmuje również działania polskich organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, zmierzające do wykonania europejskiego nakazu aresztowania, wydanego przez organ sądowy państwa członkowskiego UE. Odpowiedzialność odszkodowawcza Skarbu Państwa z tytułu niewątpliwie niesłusznego zatrzymanie do ENA, jest realizacją zasady ustawy zasadniczej (41 ust. 5 Konstytucji RP) oraz postanowień Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (art. 5 ust. 5).

Przewodniczący: sędzia SA Andrzej Olszewski

Sędziowie SA: Grzegorz Chojnowski, Stanisław Stankiewicz (sprawozdawca)

Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. sprawy Norberta D. o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Okręgowego w Sz. z dnia 13 listopada 2008 r. zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, uznając apelację prokuratora za oczywiście bezzasadną. 

Uzasadnienie:

(…) Sąd Okręgowy - wyrokiem z dnia 13 listopada 2008 r. na podstawie art. 552 § 4 k.p.k. - zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Norberta D. kwotę 2 000 złotych, tytułem zadośćuczynienia za oczywiście niesłuszne zatrzymanie w dniach od 12 kwietnia 2008 r. do 15 kwietnia 2008 r. - zaś w pozostałej części wniosek oddalił. Apelację od powyższego wyroku złożył Prokurator Okręgowy, który zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej zasądzenia zadośćuczynienia na niekorzyść wnioskodawcy. Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. autor apelacji zarzucił wyrokowi obrazę prawa materialnego tj. przepisu art. 552 § 4 k.p.k. poprzez uznanie, że znajduje on zastosowanie do działań polskich organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości związanych z wykonaniem europejskiego nakazu aresztowania, podczas gdy prawidłowa jego analiza w powiązaniu z innymi przepisami obowiązującymi w tym zakresie prowadzi do przeciwnego wniosku.