Wyrok SN z dnia 20 maja 1980 r., sygn. I CR 229/80

O tym, czy w danym wypadku można mówić o karze umownej rażąco wygórowanej, nie może sama przez się decydować jej wysokość przyjęta procentowo w określonym akcie prawnym, lecz przede wszystkim stosunek, w jakim do siebie pozostają dochodzona kara umowna i spełnione z opóźnieniem świadczenie dłużnika. W sytuacji, gdy kara umowna równa się bądź zbliżona jest do wysokości wykonanego z opóźnieniem zobowiązania, w związku z którym ją zastrzeżono, można ja uważać za rażąco wygórowaną w rozumieniu art. 484 § 2 k.c.

Przewodniczący: Sędzia SN A. Gola (sprawozdawca). Sędziowie SN: S. Dmowski, Ł. Grygołajtys.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Stołecznego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w W. przeciwko Jerzemu K. o zapłatę, na skutek rewizji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 11 października 1979 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 259 zł z 8% od dnia 10 września 1979 r. obniżył do kwoty 1 129,50 zł z tymi odsetkami; w pozostałej części powództwo i rewizję oddalił; zmienił orzeczenie o kosztach procesu i koszty te wzajemnie pomiędzy stronami zniósł; zniósł wzajemnie pomiędzy stronami koszty postępowania rewizyjnego.