Uchwała SN z dnia 16 lipca 1991 r., sygn. III CZP 63/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Prokuratora Rejonowego dla miasta Lublina działającego na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Urząd Skarbowy w Lublinie przeciwko Halinie K. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 27 marca 1991 r. ACr 44/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1) Czy przepis art. 412 k.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 55, poz. 321) ma moc wsteczną i należy go stosować w sprawach dotyczących przepadku na rzecz Skarbu, Państwa świadczenia objętego jego dyspozycją, jeżeli świadczenie to było spełnione przed dniem 1 października 1990 r.? a w przypadku odpowiedzi twierdzącej:

2) Czy wyrok uwzględniający roszczenie Skarbu Państwa powinien zawierać osobne orzeczenie ustalające zakres świadczenia ulegającego przepadkowi, a następnie zasądzenie (lub nakazanie wydania) tego świadczenia?

3) Czy na gruncie art. 412 k.c. w jego aktualnym brzmieniu, w przypadku nielegalnego handlu alkoholem, świadczeniem mogącym ulec przepadkowi jest tylko wzbogacenie uzyskane przez osobę handlującą czy również przedmiot (lub wartość) tego świadczenia?