Wyrok SN z dnia 29 grudnia 1992 r., sygn. WR 174/92

Sprostowaniem fałszywych zeznań, w rozumieniu art. 247 § 4 pkt 2 k.k., są też zgodne z prawdą wyjaśnienia oskarżonego, które złożył on, gdy zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie karne o fałszywe zeznania.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 1992 r. na rozprawie sprawy Pawła B., nieprawomocnie skazanego za przestępstwo z art. 247 § 1 k.k. w zw. z art. 58 k.k. na kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. z dnia 3 listopada 1992 r. – utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.