Postanowienie SN z dnia 15 czerwca 2005 r. sygn. II KZ 24/05

Skoro skazany w swoim wniosku o wznowienie podnosił nie tylko zarzuty będące powodem do wznowienia postępowania, ale jedynie z urzędu, co dawałoby podstawę do traktowania jego pisma tylko jako impulsu w rozumieniu art. 9 § 2 k.p.k. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6), lecz także inne powody (natury konstytucyjnej), to wniosek ten trafnie uznano za wniosek o wznowienie w ścisłym jego znaczeniu, a więc objęty m.in. wymogami opłaty i przymusu adwokackiego, odmawiając jego przyjęcia po nieuzupełnieniu przez wnioskodawcę w zakreślonym mu terminie owych wymogów.