Wyrok SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I PK 128/05

Adresatem oświadczenia woli pracodawcy o cofnięciu wypowiedzenia jest pracownik. Złożenie takiego oświadczenia innej osobie, choćby był to przedstawiciel związku zawodowego reprezentujący pracownika, jest bezsku­teczne dopóty, dopóki oświadczenie to nie dotrze do pracownika w sposób umożliwiający zapoznanie się z jego treścią.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)

Sędziowie: SN Roman Kuczyński, SA Zbigniew Korzeniowski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2006 r. sprawy z powództwa Romana M. przeciwko K. Holdingowi Węglowemu SA KWK S. w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 13 stycznia 2005 r. [...]

1. oddalił kasację;

2. zasądził od Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz radcy prawnego Bogusława W. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych podwyższoną o stawkę po­datku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Katowicach-Sąd Pracy wyrokiem z 14 czerwca 2004 r. [...] oddalił powództwo Romana M. przeciwko K. Holdingowi Węglowemu SA KWK „S.” w K. o przywrócenie do pracy. Sąd ustalił, że powód był zatrudniony u strony pozwanej od 11 czerwca 1982 r. do 28 czerwca 1992 r. oraz od 5 sierpnia 1993 r. do 31 maja 2003 r. na stanowisku ślusarza. Powód wykonywał pracę pod ziemią - był jednym z pracowników odpowie­dzialnych za utrzymanie ruchu. Powód był pracownikiem sumiennym, jednakże jego długotrwałe absencje chorobowe powodowały dezorganizację pracy oddziału. W 2000 r. powód przebywał na zwolnieniach lekarskich 146 dni, w roku tym przepracował łącznie z przysługującymi mu urlopami 134 dni. W 2001 r. absencja chorobowa powoda wyniosła 155 dni przy 111 dniach przepracowanych. W następnym 2002 r. proporcje te wynosiły odpowiednio 143 dni i 132 dni. Tak częste absencje chorobowe wpływały negatywnie na pracę oddziału. Związane one były ze złym stanem zdrowia powoda. Przedstawiciele pracodawcy kilkakrotnie przeprowadzali rozmowy z powo­dem, w obecności przedstawicieli związków zawodowych, podczas których informo­wano powoda o skutkach nadmiernej absencji oraz o grożących mu konsekwencjach w przypadku powtarzania się takich sytuacji. Powód potwierdził przekazanie mu tych zastrzeżeń własnoręcznym podpisem. Pozwany sugerował powodowi, aby ten starał się o uzyskanie renty z powodu złego stanu zdrowia, czego powód nie uczynił uznając, że i tak nie otrzyma tego świadczenia. W 2001 r. powód starał się o urlop górni­czy. Otrzymał decyzję odmowną, gdyż jego wniosek wpłynął do ZUS po upływie ter­minu rozpoznawania podań.