Postanowienie SN z dnia 28 marca 2012 r., sygn. I KZP 1/12

Drzewa rosnące w lesie, wycięte w ramach prawidłowej gospodarki leśnej, na co wskazuje posiadanie świadectwa legalności pozyskania drewna, stanowią pożytki rzeczy (nieruchomości - lasu) w rozumieniu art. 53 § 1 k.c. W przypadku współwłasności lasu wycięte z niego drzewa, stanowią, w rozumieniu prawa karnego, dalej rzecz wspólną, i - o ile zostały one pozyskane w ramach prawidłowej gospodarki leśnej - będą pożytkami rzeczy wspólnej (art. 53 § 1 k.c.), a te winny podlegać podziałowi pomiędzy współwłaścicieli lasu zgodnie z treścią art. 207 k.c. lub w sposób określony w umowie quoad usum. 

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN  Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca), SSN  Przemysław Kalinowski, SSN  Zbigniew Puszkarski     

Protokolant: Łukasz Majewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej  Beaty Mik

w sprawie z zażalenia Danuty M.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 28 marca 2012 r., 

przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k.  przez Sąd Rejonowy w J., postanowieniem z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt II Kp 82/11,  zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:   

„Czy rzeczą cudzą, o której mowa w art. 278 § 1  i  w art. 284 § 1 Kodeksu karnego, jest również rzecz, której współwłaścicielem jest sprawca czynu określonego w tych przepisach?,

jeżeli tak, to czy rzeczą cudzą w tym rozumieniu jest również rzecz, której współwłaścicielem jest sprawca, a która znajduje się w jego wyłącznym posiadaniu?”

postanowił:

odmówić podjęcia uchwały.

UZASADNIENIE

Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego. 

W dniu 18 sierpnia 2011 r. Danuta M. złożyła zawiadomienie o popełnieniu przez ustalone osoby  na jej szkodę czynów polegających na wyrębie drzew w lesie, którego jest współwłaścicielką. W toku czynności sprawdzających ustalono, że M. T. i H. M. pozyskali drzewo z działek leśnych, w których posiadają udziały  jako współwłaściciele, a czynili to po uzyskaniu świadectwa legalności pozyskania drewna.  Postanowieniem z dnia 23 września 2011 r. na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. Policja odmówiła wszczęcia dochodzenia z powodu braku ustawowych znamion czynu zabronionego, zaś w dniu 28 września 2011 r. postanowienie to zostało zatwierdzone przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w J. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, iż D. M. wraz z siostrą nabyła spadek, w skład którego wchodziły udziały w działce leśnej, ale o tym nie zostali poinformowani współwłaściciele lasu, zaś udziały te  nie zostały wyznaczone na gruncie. Ponadto ujęto, że H. M. i M. T. swoim zachowaniem nie wyczerpali ustawowych znamion czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 290 § 1 k.k., „a wręcz przeciwnie dopełnili wszelkich formalności by pozyskać drewno z lasu zgodnie z przepisami”. Na postanowienie to zażalenie złożyła pokrzywdzona D. M., a po tym, jak do tego środka zaskarżenia nie przychylił się prokurator, zażalenie zostało przekazane  do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w J., który odroczył rozpoznanie zażalenia i przekazał, na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, ujęte w formie pytań przedstawionych powyżej.