Wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 25 lipca 2007 r., sygn. XII Ga 261/07

Sam odbiór odpadów od wytwórcy odpadów z pewnością nie może być uznany za czynność o stopniu złożoności porównywalnym z segregowaniem, czy magazynowaniem odpadów. Dlatego nie można go uznać za „zbieranie odpadów” w rozumieniu ustawy o odpadach i nie wymaga zezwolenia starosty [art. 28 ust 1 i 2 ustawy o odpadach].

Należy zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, iż ustawodawca definiując pojęcie „zbierania odpadów” - art. 3 ust. 3 pkt 23 ustawy Prawo o odpadach posłużył się otwartym katalogiem czynności. Ustawodawca nie wymienia enumeratywnie, jakie czynności są zbieraniem odpadów, a podaje jedynie przykładowe czynności, które mogą być uważane za zbieranie odpadów - umieszczenie w pojemnikach, segregowanie i magazynowanie odpadów, które mają na celu przygotowanie ich do transportu do miejsca odzysku lub unieszkodliwiania. Wobec powyższego należy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy pojęcie „zbierania odpadów” obejmuje swoim zakresem najprostszą czynność, jaką jest odbieranie odpadów od wytwórców odpadów i transportowanie ich do miejsca, w którym są dopiero umieszczane w pojemnikach, segregowane i magazynowane, a następnie z tego miejsca transportowane do miejsca odzysku lub unieszkodliwiania, czy też pod pojęciem „zbierania odpadów” należy rozumieć wyłącznie bardziej zaawansowane czynności dokonywane w stosunku do odpadów, równorzędne z czynnościami wymienionymi przez ustawodawcę, czyli z umieszczaniem ich w pojemnikach, magazynowaniem, czy segregowaniem.