Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 10 maja 2011 r. (Włoch przeciwko Polsce nr 2), sygn. 33475/08

Przepis Artykułu 5 ust. 5 Konwencji stosuje się - tam, gdzie jest to możliwe - w odniesieniu do pozbawienia wolności wykonywanego w warunkach sprzecznych z ustępami 1, 2, 3, lub 4. Przysługiwanie prawa do odszkodowania przewidzianego w ustępie 5 zakłada zatem, że zostało stwierdzone naruszenie jednego z poprzedzających ustępów Artykułu 5 przez organ krajowy lub przez Trybunał

Teza od Redakcji

W sprawie Włoch przeciwko Polsce (nr 2),

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Pan Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Pan Lech Garlicki,

Pani Ljiljana Mijović,

Pan Sverre Erik Jebens,

Pan Päivi Hirvelä

Pani Ledi Biancu

Pani Zdravka Kalaydijeva, sędziowie,

oraz Pan Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 12 kwietnia 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu.

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 33475/08) wniesionej w dniu 26 czerwca 2008 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, pana Adama Włocha ("skarżący").

2. Polski Rząd ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Przedstawiciela, pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucił w szczególności, że został pozbawiony podlegającego wykonaniu prawa do odszkodowania za tymczasowe aresztowanie, z naruszeniem Artykułu 5 ust. 5 Konwencji.

4. W dniu 19 stycznia 2009 roku Przewodniczący Sekcji Czwartej zdecydował o zakomunikowaniu skargi Rządowi. Zdecydowano również o łącznym rozpatrzeniu meritum i dopuszczalności skargi (Artykuł 29 ust. 1).

FAKTY

I. OKOLICZNOŚCI SPRAWY

5. Skarżący urodził się w 1941 roku i mieszka w Krakowie.

6. W okresie pomiędzy 20 września 1994 a 11 stycznia 1995 roku skarżący pozostawał w areszcie pod zarzutem handlu dziećmi, z powodu ciążącego na nim podejrzenia o zaangażowanie w nielegalne adopcje oraz nakłaniania do składania fałszywych zeznań. Postępowanie dotyczące zarzutu handlu dziećmi zostało umorzone w dniu 24 listopada 2000 roku przez Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu. Sąd uznał, że działania skarżącego nie wypełniały znamion przestępstwa. Decyzja ta została utrzymana w mocy postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 30 stycznia 2001 roku. W dniu 26 sierpnia 2003 roku odstąpiono od pozostałych zarzutów postawionych skarżącemu.