Opinia rzecznika generalnego Ruiz-Jarabo Colomer przedstawiona w dniu 6 kwietnia 2006 r. - Mohamed Gattoussi przeciwko Stadt Rüsselsheim. - Sprawa C-97/05., sygn. C-97/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

DÁMASA RUIZA-JARABA COLOMERA

przedstawiona w dniu 6 kwietnia 2006 r.(1)

Sprawa C‑97/05

Mohamed Gattoussi

przeciwko

Stadt Rüsselsheim

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt (Niemcy)]

Układ eurośródziemnomorski - Tunezyjczyk będący małżonkiem obywatelki państwa członkowskiego - Wpływ następczego ograniczenia pozwolenia na pobyt na pozwolenie na pracę na czas nieokreślony

I -    Wprowadzenie

1.        Verwaltungsgericht Darmstadt (sąd administracyjny w Darmstadt) (Niemcy) zwrócił się do Trybunału o wykładnię art. 64 układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony a Republiką Tunezyjską z drugiej strony(2).

2.        Sąd ten ma wątpliwości co do wpływu tego układu na skrócenie okresu ważności pozwolenia na pobyt i w konsekwencji na nakaz wydalenia obywatela tunezyjskiego będącego posiadaczem zezwolenia na pracę na czas nieokreślony.

3.        Wprawdzie Trybunał wypowiadał się już na temat umów zawartych między Wspólnotą a państwami trzecimi(3), to nie uczynił tego jeszcze w odniesieniu do układu zawartego z Tunezją. Trybunał po raz pierwszy podda analizie układ eurośródziemnomorski(4).

4.        Istnieje jednak precedens: wyrok z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie El‑Yassini(5), w którym wyjaśniono brzmienie art. 40 układu zawartego z Marokiem w 1976 r.(6), o treści podobnej do treści przepisu, którego dotyczą pytania prejudycjalne w niniejszej sprawie. Jednakże zastosowanie tego precedensu stanowiło pewien problem dla sądu krajowego, stając się przyczyną pewnych rozbieżności stanowisk w niniejszym postępowaniu.

II - Ramy prawne

A -    Układ eurośródziemnomorski z Tunezją

1.      Okoliczności powstania sporu

        Od początku swojej działalności Wspólnota wyposażyła się w instrumenty prawne, aby móc zawierać umowy z innymi podmiotami prawa międzynarodowego. Artykuł 310 WE przyznaje jej uprawnienia do zawierania „z jednym lub większą liczbą państw lub organizacji międzynarodowych umów tworzących stowarzyszenie, charakteryzujących się wzajemnością praw i obowiązków, wspólnymi działaniami i szczególnymi procedurami”().