Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 9 marca 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. - Sprawa C-484/04., sygn. C-484/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 9 marca 2006 r.(1)

Sprawa C‑484/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Czas pracy - Minimalne okresy odpoczynku dziennego i tygodniowego - Wytyczne organu krajowego, zgodnie z którymi pracodawcy nie są zobowiązani do dokładania starań, aby pracownicy rzeczywiście korzystali z okresów odpoczynku - Maksymalny tygodniowy czas pracy i maksymalny czas pracy w porze nocnej - Brak możliwości ustanowienia odstępstwa, o którym mowa w art. 17 ust. 1 dyrektywy 93/104/WE, w odniesieniu do części czasu pracy

I -    Wprowadzenie

1.        W niniejszym postępowaniu o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Komisja zarzuca Zjednoczonemu Królestwu, że niektóre z przepisów prawa krajowego regulujących czas pracy pracowników, względnie wydane w związku z nimi wytyczne, naruszają prawo wspólnotowe.

2.        Spór między stronami dotyczy w szczególności kwestii, czy Zjednoczone Królestwo podjęło wszelkie środki niezbędne do zagwarantowania pracownikom prawa do minimalnego okresu odpoczynku dziennego i tygodniowego. Na przeszkodzie temu mogą stać wytyczne wydane przez Ministerstwo Handlu i Przemysłu, zgodnie z którymi pracodawcy nie są zobowiązani do dokładania starań, aby ich pracownicy rzeczywiście korzystali z okresów odpoczynku.

3.        Ponadto chodzi o kwestię, czy prawo wspólnotowe dopuszcza wyjątki od maksymalnego tygodniowego czasu pracy i maksymalnego czasu pracy w porze nocnej również odnośnie do tych pracowników, których tylko część długości czasu pracy jest mierzona lub wcześniej określona lub którzy mogą sami określić długość swojego czasu pracy tylko w części.

II - Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

        Wspólnotowe ramy prawne w niniejszym postępowaniu tworzy dyrektywa Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy() (zwana dalej „dyrektywą 93/104/WE”). Artykuł 1 ust. 1 tej dyrektywy ustala minimalne wymagania w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dla organizacji czasu pracy.