Opinia rzecznika generalnego Ruiz-Jarabo Colomer przedstawiona w dniu 16 marca 2006 r. - i-21 Germany GmbH (C-392/04) i Arcor AG & Co. KG (C-422/04) przeciwko Bundesrepublik Deutschland. - Sprawy połączone C-392/04 oraz C-422/04., sygn. C-392/04 oraz C-422/04
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
DÁMASA RUIZA-JARABA COLOMERA
przedstawiona w dniu 16 marca 2006 r.(1)
Sprawy połączone C‑392/04 i C‑422/04
i-21 Germany GmbH
oraz
ISIS Multimedia Net GmbH & Co. KG
przeciwko
Bundesrepublik Deutschland
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy)]
Usługi telekomunikacyjne - Ogólne i indywidualne zezwolenia - Dyrektywa 97/13/WE - Podatki i opłaty od zezwoleń indywidualnych - Wykładnia art. 11 ust. 1 - Artykuł 11 sprzeciwia się opłacie obliczonej na podstawie prognozowanych ogólnych kosztów administracyjnych krajowego organu regulacyjnego w okresie 30 lat - Pierwszeństwo prawa wspólnotowego a pewność co do prawa - Prawomocne decyzje administracyjne sprzeczne z prawem wspólnotowym - Weryfikacja
I - Wprowadzenie
1. Bundesverwaltungsgericht (najwyższy federalny sąd administracyjny, Niemcy) zwrócił się o wykładnię art. 10 WE i 11 ust. 1 dyrektywy 97/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 kwietnia 1997 r. w sprawie wspólnych przepisów ramowych dotyczących ogólnych zezwoleń i indywidualnych licencji [zezwoleń] w dziedzinie usług telekomunikacyjnych(2).
2. Sąd ten wystąpił o udzielenie wykładni w trybie prejudycjalnym w celu wydania orzeczeń w dwóch postępowaniach dotyczących możliwości weryfikacji dwóch decyzji o nałożeniu opłaty za przyznanie zezwolenia we wspomnianym sektorze telekomunikacyjnym, które stały się prawomocne z powodu braku ich zaskarżenia w przepisanym terminie.
Obydwa postanowienia odsyłające zawierają dwa identyczne pytania. Pierwsze pytanie pozwala na dogłębne zbadanie orzecznictwa odnoszącego się do dyrektywy 97/13, w szczególności wyroków: w sprawie Connect Austria(), w sprawie Albacom i Infostrada() oraz w sprawie ISIS Multimedia i Firma 02(), w których to dwóch ostatnich sporządziłem opinię(). Drugie pytanie przybiera szczególne znaczenie w zakresie, w jakim daje Trybunałowi okazję do znalezienia równowagi pomiędzy pierwszeństwem prawa wspólnotowego a pewnością prawa() i tym samym pozwala na zmianę kierunku przyjętego w wyroku w sprawie Kühne & Heitz(), który prowadzi w ślepą uliczkę.
