Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 19 stycznia 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko SGL Carbon AG. - Sprawa C-301/04 P., sygn. C-301/04 P
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
L.A. GEELHOEDA
przedstawiona w dniu 19 stycznia 2006 r.(1)
Sprawa C‑301/04 P
Komisja Wspólnot Europejskich
przeciwko
SGL Carbon
(Odwołanie - Konkurencja- Elektrody grafitowe - Artykuł 81 ust. 1 WE - Grzywny - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien - Komunikat w sprawie współpracy)
1. W niniejszym odwołaniu Komisja żąda częściowego uchylenia wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawach połączonych T‑236/01, T‑239/01, od T‑244/01 do T‑246/01, T‑251/01 i T‑252/01 Tokai Carbon i in. przeciwko Komisji, Rec. str. II‑1181 (zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”). Odwołanie jest ograniczone do sprawy T‑239/01(2).
2. W postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji Sąd ten obniżył grzywnę nałożoną przez Komisję na SGL w decyzji 2002/271/WE z dnia 18 lipca 2001 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE oraz art. 53 porozumienia EOG (Sprawa COMP/E‑1/36.490 - Elektrody grafitowe)(3).
3. Zarzuty Komisji dotyczą niektórych elementów współpracy przedsiębiorstw z Komisją w kontekście uprawnień dochodzeniowych Komisji na mocy rozporządzenia nr 17, w przeciwieństwie do współpracy z własnej inicjatywy na mocy Komunikatu w sprawie współpracy.
I - Przepisy mające zastosowanie w sprawie
Rozporządzenie nr 17
4. Artykuł 15 rozporządzenia Rady nr 17 z dnia 6 lutego 1962 r., pierwszego rozporządzenia wprowadzającego w życie art. [81] i [82] traktatu(4), (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 17”) przewiduje:
„1. Komisja może, w formie decyzji, nakładać na przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw kary pieniężne w wysokości 100-5000 jednostek rozliczeniowych, jeśli umyślnie lub na skutek niedbalstwa:
[…]
b) udzielają nieprawdziwych […] informacji żądanych zgodnie z art. 11 ust. 3 lub 5 […];
2. Komisja może nałożyć, w drodze decyzji, na przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw kary pieniężne w wysokości 1000-1 000 000 jednostek rozliczeniowych albo ponad tę kwotę do dziesięciu procent wartości osiągniętego w poprzednim roku gospodarczym obrotu każdego z przedsiębiorstw uczestniczących w naruszeniu, jeśli umyślnie lub przez niedbalstwo:
