Opinia rzecznika generalnego Mengozzi przedstawiona w dniu 29 marca 2007 r. - État du Wielkie Księstwo Luksemburga przeciwko Hans Ulrich Lakebrink u Katrin Peters-Lakebrink. - Sprawa C-182/06., sygn. C-182/06

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawiona w dniu 29 marca 2007 r.(1)

Sprawa C‑182/06

Wielkie Księstwo Luksemburga

przeciwko

Hansowi Ulrichowi Lakebrinkowi

i

Katrin Peters‑Lakebrink

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative (Luksemburg)]

Swobodny przepływ pracowników - Podatek dochodowy od nierezydentów - Przepisy krajowe ograniczające możliwość uwzględnienia utraty dochodu z wynajmu nieruchomości położonych na terytorium innego państwa członkowskiego dla celów ustalenia stawki opodatkowania dochodu

1.     W niniejszym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Cour administrative (sąd administracyjny) w Luksemburgu wnosi w istocie do Trybunału o wyjaśnienie, czy przepis krajowy, taki jak 157ter ustawy luksemburskiej o podatku dochodowym (zwanej dalej „LIR”), jest sprzeczny z zasadami swobodnego przepływu pracowników (art. 39 WE). Na podstawie tego przepisu, celem ustalenia stawki stosowanej do odchodów opodatkowywanych w Wielkim Księstwie Luksemburga, nie są brane pod uwagę niektóre wydatki z tytułu wynajmu znajdujących się w innym państwie członkowskim nieruchomości obywatela wspólnotowego, który choć nie zamieszkuje w Wielkim Księstwie, tu uzyskuje większość swych dochodów podlegających opodatkowaniu.

2.     Trybunał miał już okazję zająć stanowisko w podobnej kwestii w sprawie Ritter‑Coulais, w której przedmiotem rozważania była zgodność z art. 39 WE przepisu niemieckiego, który nie zezwalał osobom fizycznym, które pobierają dochody z tytułu pracy zarobkowej w Niemczech i tam są zamieszkałe dla potrzeb podatkowych, uwzględniania przy obliczaniu stawki podatku od rzeczonych dochodów wydatków związanych z utrzymaniem domu mieszkalnego, z którego korzystają w celach osobistych, położonego w innym państwie członkowskim(). Przedmiotowy stan faktyczny różni się jednak od analizowanego tam stanu faktycznego z dwóch powodów: po pierwsze, jak wynika to już z powyższego opisu, przedmiotowy przepis luksemburski - w przeciwieństwie do przepisów badanych w sprawie Ritter‑Coulais - nie bierze pod uwagę, celem obliczenia stawki podatkowej, ewentualnych dodatkowych dochodów nierezydenta pochodzących z wynajmu mieszkań położonych za granicą. Po drugie, wydatki podnoszone przez skarżących w sprawie głównej, która legła u podstaw niniejszego odesłania prejudycjalnego, dotyczą nieruchomości oddanych w najem, nie zaś zajmowanych osobiście.