Opinia rzecznika generalnego - 23 stycznia 2014 r. - Komisja przeciwko Hiszpanii - Sprawa C-184/11

OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ

E. SHARPSTON

przedstawiona w dniu 23 stycznia 2014 r.(1)

Sprawa C‑184/11

Komisja Europejska

przeciwko

Królestwu Hiszpanii

Decyzje Komisji stwierdzające niezgodność pomocy państwa ze wspólnym rynkiem - Środki konieczne dla wykonania tych decyzji - Wyrok Trybunału Sprawiedliwości stwierdzający niewykonanie przez państwo członkowskie jego zobowiązań - Niewykonanie wyroku we właściwym czasie - Kara pieniężna

1.        W 2001 r. Komisja przyjęła sześć decyzji stwierdzających, że określone środki fiskalne przyjęte w Comunidad Autónoma del País Vasco („Kraju Basków”) stanowią pomoc państwa niezgodną ze wspólnym rynkiem i nakazujących Królestwu Hiszpanii odzyskanie tej pomocy. W 2006 r. Komisja uzyskała od Trybunału wyrok w przedmiocie niewykonania tych decyzji przez Hiszpanię. Obecnie zmierza ona do ustalenia, że Hiszpania nie wykonała tego wyroku we właściwym czasie oraz nałożenia ryczałtu za okres niewykonania wyroku.

2.        Hiszpania argumentuje, że Komisja zawyżyła kwoty, które powinny zostać zwrócone i że, w każdym razie, kara powinna być niższa niż kara, której nałożenia żąda Komisja.

 Kontekst

 Pomoc i decyzje z 2001 r.

3.        W latach 1994-1997 trzy prowincje Kraju Basków - Álava, Vizcaya i Guipúzcoa(2) - wprowadziły dwa rodzaje środków fiskalnych, utrzymanych w mocy do 1999 lub 2000 r.: ulgę podatkową dla przedsiębiorstw w wysokości 45% inwestycji oraz stopniowe, rozłożone na cztery lata, obniżenie podstawy opodatkowania dla nowych przedsiębiorstw, oba wymagające spełnienia określonych warunków.

4.        Środki te nie zostały zgłoszone Komisji. Komisja dowiedziawszy się o nich zadecydowała o wszczęciu postępowania na podstawie art. 88 ust. 2 WE(3). W dniu 11 lipca 2001 r. przyjęła ona sześć decyzji(4).

        W każdej ze spraw Komisja ustaliła, że środek stanowił program pomocy państwa. Przy braku szczegółów odnoszących się do rzeczywistych beneficjentów wystarczyło, że potencjalnie można było z pomocy korzystać, co było niezgodne ze znajdującymi zastosowanie dyrektywami i wytycznymi(). Przed przyjęciem wniosku, że programy zostały wprowadzone niezgodnie z prawem i że były niezgodne ze wspólnym rynkiem, Komisja wskazała, że decyzje te pozostawały „bez wpływu na to, czy indywidualnie udzielona pomoc mogła być uznana, w całości lub w części, za zgodną w treści ze wspólnym rynkiem, w kolejnych decyzjach Komisji lub w rozporządzeniach wyłączających”(). Zatem żadna z decyzji nie zidentyfikowała jako niezgodnej ze wspólnym rynkiem i żadna z nich nie wykluczyła możliwości, że część pomocy mogła być zgodna z nim. Jednakże wszystkie zostały uznane za niezgodne.