Opinia rzecznika generalnego - 9 czerwca 2016 r. - ENEFI - Sprawa C-212/15

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MICHALA BOBKA

przedstawiona w dniu 9 czerwca 2016 r.(1)

Sprawa C‑212/15

ENEFI Energiahatekonysagi Nyrt

przeciwko

Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Brașov (DGRFP)

[Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Mureș, Secția civilă (sąd w Mureș, wydział ds. cywilnych w Rumunii)]

Postępowanie upadłościowe - Skutki wynikające z prawa państwa wszczęcia postępowania w odniesieniu do wierzytelności podatkowej, która nie została wpisana na listę wierzytelności w ramach tego postępowania i która podlega egzekucji w innym państwie członkowskim

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejsza sprawa dotyczy egzekucji wierzytelności podatkowej w Rumunii przeciwko spółce posiadającej siedzibę na Węgrzech i wobec której toczy się w tym państwie postępowanie upadłościowe. Wierzytelność podatkowa nie została zgłoszona w ramach tego postępowania upadłościowego i, zgodnie z prawem węgierskim, prawo do wpisania jej na listę wierzytelności wygasło.

2.        Do Trybunału zwrócono się o ustalenie, czy rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego(2) dopuszcza regulację krajową przewidującą wygaśnięcie prawa do zgłoszenia wierzytelności lub zawieszenie stosowania środków egzekucyjnych w odniesieniu do tego rodzaju niezgłoszonej wierzytelności. Trybunał poproszono także o określenie, czy fiskalny charakter rzeczonej wierzytelności ma jakiekolwiek znaczenie dla tej oceny. Wspomniane pytania prowadzą do podniesienia dodatkowej kwestii, mianowicie czy uregulowania krajowe mające zastosowanie do postępowania upadłościowego wszczętego w jednym państwie członkowskim powinny także regulować kwestię wpływu, jaki wszczęcie rzeczonego postępowania upadłościowego wywiera na postępowania egzekucyjne z udziałem tego samego dłużnika w innym państwie członkowskim.

II - Ramy prawne

A -    Prawo Unii

        Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 1346/2000 „[s]ądy państwa członkowskiego, na terytorium którego znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika, są właściwe dla wszczęcia postępowania upadłościowego. W przypadku spółek i osób prawnych domniemywa się, że głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności jest siedziba określona w statucie, chyba że zostanie przeprowadzony dowód przeciwny”.