Opinia rzecznika generalnego - 29 września 2016 r. - British Film Institute - Sprawa C-592/15

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 29 września 2016 r.(1)

Sprawa C‑592/15

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

przeciwko

British Film Institute

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (sąd apelacyjny dla Anglii i Walii, wydział cywilny, Zjednoczone Królestwo)]

Podatek od wartości dodanej - Szósta dyrektywa 77/388/EWG - Artykuł 13 część A ust. 1 lit. n) - Zwolnienia niektórych usług kulturalnych - Swoboda uznania państw członkowskich w zakresie usług kulturalnych, które mogą zostać objęte zwolnieniem

1.        W niniejszej sprawie zwrócono się do Trybunału o sprecyzowanie znaczenia art. 13 część A ust. 1 lit. n) dyrektywy 77/388/EWG(2). Przepis ten stanowi, że państwa członkowskie zwalniają „niektóre usługi kulturalne i dostaw[ę] towarów ściśle z nimi związanych dostarczanych przez instytucje prawa publicznego lub przez inne instytucje [kulturalne] uznane przez zainteresowane państwa członkowskie”.

2.        Sąd odsyłający, Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (sąd apelacyjny dla Anglii i Walii, wydział cywilny, Zjednoczone Królestwo), zastanawia się, czy ten przepis pozostawia państwom członkowskim jakikolwiek margines swobody w określeniu usług kulturalnych, które mogą być objęte takim zwolnieniem. Sąd odsyłający zmierza też do ustalenia, czy rzeczony przepis ma skutek bezpośredni i czy w związku z tym podatnik może się na niego bezpośrednio powoływać przed sądem krajowym, jeżeli dane państwo członkowskie nie przetransponowało w odpowiednich terminach szóstej dyrektywy do prawa krajowego.

        W niniejszej opinii wyjaśnię, dlaczego uważam, że wykładni art. 13 część A ust. 1 lit. n) szóstej dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że pojęcie „niektórych usług kulturalnych” pozostawia w gestii państw członkowskich określenie, jakie usługi kulturalne mogą być objęte zwolnieniem z podatku od wartości dodanej (VAT). Podkreślę, że do sądu krajowego należy określenie, z uwzględnieniem rodzaju danych usług, czy wykluczenie pozwanego, British Film Institute, w postępowaniu głównym z przywileju zwolnienia z VAT jest zgodne z zasadą neutralności podatkowej, a w szczególności, czy pociąga za sobą naruszenie zasady równego traktowania w porównaniu z innymi podmiotami świadczącymi takie same usługi w porównywalnych sytuacjach i korzystającymi przy tym ze zwolnienia z VAT na te usługi.