Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 8 lipca 2016 r., sygn. KIO 1111/16

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 58 § 1 kc w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji przez odrzucenie oferty odwołującego jako nieważnej na podstawie innych przepisów tj. wskutek błędnego przyjęcia, że zastosowanie rabatu w wysokości 100 procent ma na celu niezgodne z prawem obejście art. 13 ust. 1 i ust.3 ustawy o Policji nie potwierdził się. W myśl art. 13 ust.1 ustawy o Policji koszty związane z funkcjonowaniem Policji są pokrywane z budżetu państwa, zaś zgodnie z ust. 3 jednostki samorządu terytorialnego, państwowe jednostki organizacyjne, stowarzyszenia, fundacje, banki oraz instytucje ubezpieczeniowe mogą uczestniczyć w pokrywaniu wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych lub remontowych oraz kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek organizacyjnych Policji, a także zakupu niezbędnych dla ich potrzeb towarów i usług. Ustawa nie dopuszcza finansowania Policji w sposób odmienny, wobec czego nie może ona otrzymać darowizny. W ocenie Izby z treści oferty wynika jednoznacznie, że zamawiający uzyskałby korzyść majątkową w postaci 600 000zł z tytułu sfinansowania zakupu części i materiałów do napraw, które w założeniu postępowania przetargowego miały być finansowane przez zamawiającego. Ta wartość nie mieści się w cenie całości oferty wbrew stanowisku odwołującego, gdyż jest ona wprawdzie dodana w tabeli, ale taki sposób sporządzenia formularza ofertowego narzucił zamawiający, a w rzeczywistości zgodnie z § 2 pkt 6 wzoru umowy nie byłaby przedmiotem płatności przez zamawiającego, gdyż byłaby pozycją każdorazowo wyzerowaną w ramach czynionej przez wykonawcę kalkulacji. To, że odwołujący osiągnie zysk na naprawach finansowanych przez TU, jest w tym zakresie bez znaczenia, gdyż z samego formularza ofertowego wynika, jaką korzyść osiągnąłby zamawiający od podmiotu prywatnego, co jest zabronione przepisami ustawy o Policji.

Teza od Redakcji

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: