Interpretacja indywidualna z dnia 06.03.2013, sygn. IPPB1/415-1626/12-2/IF, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB1/415-1626/12-2/IF

Jeżeli wszystkie warunki, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w celu zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu przeniesienia praw autorskich, zostaną spełnione możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia praw autorskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 04.12.2012 r. (data wpływu 10.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 1988-2010 Wnioskodawczyni była etatowym pracownikiem Telewizji. Od 1988 r. do końca zatrudnienia Wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku kierownika produkcji. Jako kierownik produkcji TV była jednym z kluczowych współtwórców utworów audiowizualnych - posiadającym każdorazowo aktywny wpływ na kształt finalny realizowanych audycji - począwszy od etapu koncepcji, a na postaci finalnej dzieła skończywszy. Każdorazowo wykonywała pracę składającą się z czynności twórczych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, prawnych, które wprost prowadziły do stworzenia utworów audiowizualnych będących odrębnymi audycjami telewizyjnymi bądź składowymi częściami (odcinkami) serii czy cyklu audycji. Zgodnie z obowiązującą ustawą o prawie autorskim i p.p. z dnia 4 lutego 1994 r. audycja TV wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i stanowi utwór audiowizualny o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9) ww. ustawy. Cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. W ramach sprawowanej funkcji Wnioskodawczyni osobiście odpowiadała za przeprowadzenie złożonego procesu produkcyjnego na różnych jego etapach - koncepcyjnych i realizacyjnych. Zgodnie z powszechnie przyjętymi standardami zawodowymi oraz zakresem powierzonych czynności odpowiadała za optymalny dobór elementów produkcji, które każdorazowo umożliwiać miały osiągnięcie oczekiwanego efektu antenowego. W zakresie Wnioskodawczyni kompetencji leżało m.in. skompletowanie zespołu produkcyjnego dającego rękojmię osiągnięcia zamierzonego rezultatu artystycznego, w tym przede wszystkim grupy kluczowych twórców i autorów - wydawców, scenarzystów, realizatorów obrazu, dźwięku oraz światła, autorów oprawy muzycznej, autorów scenografii, grafiki komputerowej, montażystów czy dziennikarzy oraz innych twórców - stosownie do konkretnych potrzeb produkcyjnych i charakterystyki gatunkowej. Ich dobór każdorazowo musiał uwzględniać zbieżność realizowanej koncepcji, tak aby kształt realizowanego zespołowo i wieloetapowo dzieła odzwierciedlał spójną wizję artystyczną. Równolegle do tego Wnioskodawczyni odpowiadała za pozyskanie właściwych praw autorskich, dobór i pozyskanie odpowiednich elementów inscenizacyjnych, pozyskanie aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Jako kierownik produkcji Wnioskodawczyni bezpośredni udział w procesie twórczym i kreatywnym audycji był niezwykle rozległy i bezpośrednio oddziaływał na efekt artystyczny realizowanego dzieła. Od strony formalnej istotnym w tym przypadku był fakt, iż na podstawie Ustawy o prawie autorskim i p.p. - art. 12 ust 1, podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w T., każdorazowo Wnioskodawczyni przenosiła na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. Ważnym aspektem jest też fakt, iż tak samo jak w przypadku innych zawodów twórczych Wnioskodawczyni umowa o pracę w T. nie określała nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę . W tym zakresie T. korzysta z zapisów art. 12.1 obowiązującej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowiącym o nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do Wnioskodawczyni zatrudnienia jak i wszystkich innych zawodów twórczych stosowana w T. ewidencja czasu pracy nie uwzględniała rozdziału na część związaną z tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi. Do roku 2001 płatnik (T.) w zaliczkach na poczet podatku dochodowego stosował dla podatników zatrudnionych na stanowisku producent wewnętrzny, kierownik produkcji i organizator produkcji zryczałtowaną - 50% stawkę kosztu uzyskania przychodu wynikającą z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2001 dokonał zmian w zakresie sposobu wewnętrznego zaszeregowania, wyodrębniając pracowników zatrudnionych na ww. stanowiskach i tworząc nową grupę zawodową pn. realizacji audycji telewizyjnych i filmu. W zakresie tej grupy zawodowej uznał co do zasady, iż zakres czynności realizowanych na tych stanowiskach nie będzie wiązał się z czynnościami twórczymi. Założenia te jednak nie pociągnęły za sobą konsekwencji w zakresie zmiany czynności i procesów wykonywanych na tych stanowiskach, która prowadziłaby do eliminacji jednoznacznie twórczego charakteru wykonywanych zadań. W kolejnych zmianach regulacji dotyczących funkcjonowania wewnętrznego Systemu Producencki (kluczowym zbiorze regulacji dotyczącym produkcji wewnętrznej) Zarząd T. utrzymał twórczy charakter stanowisk producenckich odpowiednio specyfikując wykaz przyporządkowanych im zadań twórczych. Co więcej, w samej definicji producenta tam zawartej jednoznacznie określił, iż jest to osobą, której powierza się wytworzenie audycji telewizyjnej (tj. wg ustawy utworu audiowizualnego) - nieprzypadkowo sięgając po wyraz wytworzenie jako leżącego w bezpośrednim związku z wyrazami utwór i twórca. W zakresie regulaminu wynagradzania przyjął, iż premia zadaniowa wypłacana na tych stanowiskach uwzględniać będzie analogiczną konstrukcję jaką stosuje się do pozostałych zawodów twórczych w systemie honoracyjnym, gdzie główna część wynagrodzenia jest wprost powiązana z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy produkcjach poszczególnych audycji TV i jest uzupełniana o stałe wynagrodzenie zasadnicze przyporządkowaną do tzw. zwykłych (pozatwórczych) obowiązków pracowniczych. Przede wszystkim jednak zaniechał zakładanych zmian w zakresie faktycznie wykonywanych czynności - utrzymując twórczy ich charakter. W tym kontekście zasadnym jest przytoczyć uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego (sygnatura IIIRN/133/01) sankcjonujące status faktycznie wykonywanych czynności względem tzw. aktów prawnych (umów, regulaminów, itp.). Wprowadzone zmiany zaszeregowania zablokowały w systemach ewidencji płacowej możliwość kwalifikowania przez jednostki produkcyjne czynności wykonywane przez producentów, kierowników i organizatorów produkcji jako czynności twórczych. W konsekwencji tego naliczane wynagrodzenia w części wynikającej z tytułu współtworzenia audycji TV przez ww. grupę zawodową nie były objęte przez płatnika zryczałtowaną - 50% stawkę kosztu uzyskania przychodu.