Interpretacja indywidualna z dnia 02.08.2018, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.2.JK3, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.2.JK3

Możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej w 100%.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2018 r. (data nadania 10 lipca 2018 r., data wpływu 16 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 18 czerwca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.1.JK3 (data nadania 19 czerwca 2018 r., data doręczenia 5 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.1.JK3 z dnia 18 czerwca 2018 r. (data nadania 19 czerwca 2018 r., data doręczenia 5 lipca 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 10 lipca 2018 r. (data nadania 10 lipca 2018 r., data wpływu 16 lipca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dzieci. Ze związku z byłym mężem ma trójkę dzieci. W wyroku rozwodowym z 2016 r. wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi sąd pozostawił obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dwójki dzieci u matki, jednego u ojca. Z Wnioskodawczynią mieszka córka Julia ur. 9 kwietnia 1999 r., syn Antoni ur. 25 kwietnia 2006 r. Z ojcem zamieszkuje córka Gabriela ur. 5 października 2003 r. Sąd uznał, że potrzeby małoletnich córek stały się porównywalne i nie jest uzasadnione by różnicować uzasadnione koszty utrzymania nastolatek w zbliżonym wieku. Dlatego też kosztami utrzymania Julii sąd obciążył w całości matkę, natomiast kosztami utrzymania Gabrieli, sąd obciążył w całości ojca. Kosztami utrzymania Antoniego zostali obciążeni oboje, ustalając udział ojca w tych kosztach na kwotę 650 zł miesięcznie. Wyrok sądu pozwolił na uniknięcie sytuacji, w której Wnioskodawczyni musiałaby łożyć na utrzymanie córki Gabrieli, a ojciec dzieci unikałby płacenia alimentów na pozostałe dzieci. Przed rozwodem ojciec nie płacił zabezpieczonych alimentów i finansowo Wnioskodawczyni nie pomagał. Interwencja komornicza była i jest bezskuteczna. Niestety ojciec nie płaci alimentów regularnie i w pełnej kwocie, nie jest nigdzie zatrudniony, a działanie komornika pozostaje bezskuteczne. W rzeczywistości Wnioskodawczyni sama utrzymuje dwójkę dzieci, które z nią mieszkają. Ustalone przez sąd kontakty z dziećmi są podzielone po równo, tzn. co dwa weekendy dzieci są u ojca, a co dwa weekendy dzieci są u Wnioskodawczyni. W każdą środę Wnioskodawczyni może widzieć się z Gabrielą, natomiast ojciec może widywać dzieci, które z nim nie mieszkają w każdy wtorek. Wakacje, ferie zimowe i przerwy świąteczne są również podzielone po połowie. W 2017 r. najstarsza córka w ogóle nie realizowała kontaktów z ojcem. Syn Antoni odwiedzał ojca wybiórczo. Nie były realizowane kontakty we wtorki a weekendy realizowane były sporadycznie. Bywało tak, że syn przez cały miesiąc nie widział się z ojcem. Z czterech tygodni wakacji u ojca, syn przebywał u niego niecałe dwa tygodnie. Jeśli chodzi o kontakty Wnioskodawczyni z córką Gabrielą, to były one realizowane w całości. Córka spędzała u Wnioskodawczyni czas w każdą środę po lekcjach i co dwa tygodnie była u Wnioskodawczyni w weekend. Dwa tygodnie wakacji w lipcu i dwa tygodnie wakacji w sierpniu, tydzień ferii, wszystkie przerwy świąteczne jeśli tylko był to czas ustalony przez sąd. Czasami zdarzały się dni, kiedy za zgodą ojca, córka pozostała u Wnioskodawczyni dłużej niż jest to wyznaczone. W pozostałe dni Wnioskodawczyni miała stały kontakt telefoniczny z córką. Wszystkie dzieci Wnioskodawczyni traktuje równo i nikogo nie wyróżniam. Jeśli jechała do kina czy na basen z dziećmi, to wybierała dzień, kiedy Gabriela była u Wnioskodawczyni. Co jakiś czas Wnioskodawczyni kupowała jej coś do ubrania, coś z kosmetyków. Co miesiąc dawała córce kieszonkowe w wysokości 40 zł/1 m-c. W wakacje dostała od Wnioskodawczyni deskorolkę, o której marzyła. Na urodziny oprócz prezentu, Wnioskodawczyni zorganizowała córce tort i zaprosiła najbliższą rodzinę. Gdy córka, w czasie gdy była u Wnioskodawczyni, wybierała się na spotkanie z przyjaciółmi, to dawała jej pieniądze na kino czy jedzenie. Wnioskodawczyni aktywnie uczestniczyła w jej życiu. Wnioskodawczyni sprawdza oceny w dzienniku elektronicznym, pomaga w odrabianiu lekcji. Wnioskodawczyni udało się porozumieć z ojcem dzieci i wspólnie uzgodnili, że to Wnioskodawczyni skorzysta z możliwości odliczenia ulgi na wszystkie ich wspólne dzieci, również na córkę Gabrielę, która zamieszkiwała w 2017 r. z ojcem. Ojciec dzieci nie osiągnął żadnego przychodu w 2017 r. Dnia 28 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego rozliczenie roczne PIT-37, w którym odliczyła ulgę na wszystkie dzieci.