Interpretacja indywidualna z dnia 13.08.2020, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.108.2020.1.JS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.108.2020.1.JS

Opodatkowanie i dokumentowanie produkcji oraz sprzedaży wyrobów energetycznych oznaczonych kodem CN 2710 19 29

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 maja 2020 r. (data wpływu 21 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania i dokumentowania produkcji oraz sprzedaży wyrobów energetycznych oznaczonych kodem CN 2710 19 29 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania i dokumentowania produkcji oraz sprzedaży wyrobów energetycznych oznaczonych kodem CN 2710 19 29.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Wnioskodawcą) prowadzi w swoim zakładzie na terenie dzierżawionym zakład produkcyjny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów energetycznych opodatkowanych podatkiem akcyzowym klasyfikowanych do kodów CN: 2707 50 00, 2710 12 25, 2710 19 29, 2710 19 99.

Na prowadzenie działalności Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydane na czas nieoznaczony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego [].

Wnioskodawca wytwarza wyrób akcyzowy klasyfikowany do kodu CN 2710 19 29 wprowadzany na rynek pod nazwą handlową [] z zerową stawką podatku akcyzowego.

Surowcem do wytwarzania wyrobu są odpady tworzyw sztucznych oraz oleje z pirolizy odpadów (np. tworzyw sztucznych, opon). Na przetwarzanie odpadów Wnioskodawca uzyskał wymagane prawem pozwolenie wydana przez []. Technologia przetwarzania polega na termicznej degradacji poliolefinowych odpadów tworzyw sztucznych oraz destylacji frakcyjnej uzyskanych węglowodorów ciekłych z podziałem na frakcje o zakresie wrzenia do 150 st. C., frakcję o zakresie wrzenia 150-300 st. C. oraz pozostałość podestylacyjną. Frakcja o zakresie wrzenia 150-300 st. C. poddawana jest następnie procesowi hydrotreatingu w celu uzyskania węglowodorów nasyconych, a także stabilizacji barwy i zapachu. Tak wytworzony produkt wprowadzany jest na rynek.