Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2004 r., sygn. III SA 1996/02

Przepisy ustawy podatkowej nie uzależniają kwalifikacji strat do kosztów uzyskania przychodów od jakichś ściśle określonych warunków formalnych, np. od posiadania przez podatników szczególnych dowodów w postaci protokołów szkód potwierdzonych przez właściwe organy jak przewidywała to ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ we wcześniejszym stanie prawnym. Jednakże zastosowanie mieć będą wnioski płynące z ogólnej zasady zawartej w art. 15 ust. 1 tej ustawy stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jakkolwiek co do zasady straty ujawnione w wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów to jednak każdy przypadek oraz każde tego rodzaju zdarzenie gospodarcze należy rozpatrywać indywidualnie. Nie każdy bowiem niedobór wynikający z protokołu inwentaryzacyjnego będzie stratą "a priori" uznaną za koszt uzyskania przychodów. Powołany przepis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy odnosi się bowiem do rzeczywistych strat w środkach obrotowych.

Podatnik musi więc wpierw wykazać, że poniósł wydatek na nabycie środków wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy, że koszt ten był celowy i racjonalny z punktu jego wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych między poniesionym kosztem a oczekiwanym przychodem, wreszcie, że poniósł stratę w tych środkach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2004 r. sprawy ze skargi "M-M." Sp. z o. o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 21 czerwca 2002 r. (...); w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Pismem z dnia 26 lipca 2002 r. "M-M" Sp. z o. o. z siedzibą w W. wniosła skargę na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 21 czerwca 2002 r. (...) utrzymującą w mocy decyzję z dnia 20 grudnia 2001 r. (...) Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w W. w przedmiocie określenia straty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2000 w wysokości 15.629.514,12 zł tj. w wysokości niższej niż wykazana przez Spółkę w zeznaniu CIT-8 za 2000 r. o 1.251.108,47 zł. Zdaniem Inspektora i rozpatrującej odwołanie od decyzji Izby Skarbowej w W., Spółka bezzasadnie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów niedobory w środkach obrotowych /stwierdzone protokołami kradzieży/ w wysokości 1.254.481,58 zł oraz darowizny w kwocie 37.207,38 zł, a także dwukrotnie wyłączyła z tych kosztów kwotę 40.580,49 zł z tytułu rezerwy na składkę PFRON.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie są wyłącznie te ustalenia decyzji podatkowych, które dotyczą wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów niedoborów w środkach obrotowych stwierdzonych w przeprowadzonej inwentaryzacji, które według twierdzeń skarżącej spowodowane zostały kradzieżami. Zarówno w odwołaniu do Izby Skarbowej w W. z dnia 11 stycznia 2002 r. jak i w skardze Skarżąca podnosi, iż obowiązujące w 2000 roku przepisy nie nakładały na podatnika obowiązku posiadania dokumentacji dotyczącej okoliczności powstania strat w środkach obrotowych spowodowanych kradzieżami.