Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. I SA 2500/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie NSA Anna Lech NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Katarzyna Babik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2004r. sprawy ze skargi P.D. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] września 2002 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia kary dyscyplinarnej oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA 2500/02

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy złożonego przez P.D., decyzją z [...] września 2002 r., nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] sierpnia 2002 r., nr [...] o udzieleniu odwołującemu się kary dyscyplinarnej w postaci zawieszenia uprawnień zawodowych na okres 1 roku. W jej uzasadnieniu stwierdzono, że organ pismem z dnia 7 stycznia 2002 r. Nr [...] wszczął postępowanie wyjaśniające wobec P.D., w związku ze skargą Prokuratury Apelacyjnej w W.. Zarzuty rozpatrywane w postępowaniu wyjaśniającym dotyczyły czynności szacowania związanych z określeniem wartości nieruchomości w operatach szacunkowych:

1. z dnia 16 kwietnia 1999 roku dotyczący nieruchomości zabudowanej w W. przy ulicy [...], stanowiącej własność Biura [...] S.A. w celu sprzedaży;

2. z dnia 6 maja 2000 roku dotyczący nieruchomości zabudowanej w W. przy ulicy [...], stanowiącej własność Biura [...] S.A. w celu zabezpieczenia udzielonej pożyczki przez [...].

W wyniku rozpatrzenia sprawy Komisja Odpowiedzialności Zawodowej uznała, iż rzeczoznawca majątkowy P.D., sporządzając w/wym. operaty szacunkowe w sposób rażący naruszył przepisy art. 175 ustawy z dnia 21.07.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 48 z 2000 roku, poz. 543 ze zm.), wykonując czynności szacowania nieruchomości niezgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardów zawodowych. W szczególności Komisja stwierdziła naruszenie podstawowych zasad wyceny wartości nieruchomości w podejściu porównawczym, wyrażone w przepisach § 4 ust. 2, § 5 ust. l i 2 oraz § 6 ust. l Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 98, poz. 612), tj. doboru do podstaw wyceny wyłącznie nieruchomości porównawczych, które zaistniały w transakcjach rynkowych. Dwie spośród nieruchomości porównawczych nie kwalifikowały się do przyjęcia w procesie wyceny (nie zaistniały w obrocie rynkowym), a wyliczoną w ten sposób wartość nieruchomości nie można uznać za rynkową w myśl art. 151 ust. l ustawy o gospodarce nieruchomościami.