Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 grudnia 2005 r., sygn. IV SA/Wa 1842/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jakub Linkowski,, sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant Dominik Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi H. i Z. L. na uchwałę Rady Miasta W. z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie zarzutu do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie

Na podstawie uchwały Nr [...] Rady Gminy W. z dnia [...] października 1997 r. (zmienionej uchwałą Nr [...] z dnia [...] września 2001 r.) przystąpiono do dokonania zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego W. polegającej na zmianie przebiegu ulicy [...] na odcinku od ul. [...] do południowej granicy gminy.

Po wyłożeniu projektu powyższego planu do publicznego wglądu zarzut do projektu planu wnieśli m.in. pp. H. i Z. L.. Rada Gminy W. uchwałą nr [...] z dnia [...] lipca 2002 r. rozpatrzyła powyższy zarzut stwierdzając w § 1, że zarzut przeciwko rozwiązaniom planu przebudowy ulicy [...], niekorzystnym dla działki nr ewid. [...] w obrębie [...], stanowiącej własność zainteresowanych, a w szczególności przeciwko bardzo poważnemu utrudnieniu dojazdu do zabudowy, likwidacji parkingu przy budynku usługowym i przebiegowi linii rozgraniczającej ulicy bezpośrednio przy budynku mieszkalnym odrzuca się z przyczyn faktycznych i prawnych wskazanych w uzasadnieniu stanowiącym załącznik do uchwały.

Powyższą uchwałę zainteresowani zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 14 maja 2003 r., sygn. akt IV SA 3814/02, stwierdził jej nieważność podając jako przyczynę m.in. ujawnione naruszenie przepisu art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139, z późn. zm.), w następstwie którego skarżący zostali pozbawieni możliwości rzeczywistego (realnego) skorzystania z gwarantowanej im ustawowo ochrony interesów prawnych, bowiem organ gminy skorzystał z przysługującej mu kompetencji do odrzucenia zarzutu w sposób niezgodny z wymaganiami obowiązującego prawa.