Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 19 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Go 1118/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Grzęda (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Dariusz Skupień asesor WSA Barbara Rennert Protokolant: Damian Bronowicki po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2006r. na rozprawie sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] lutego 2005r., Dyrektor Izby Skarbowej, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...] listopada 2004r. nr [...] dokonującą wymiaru uzupełniającego zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym dla osób prawnych dla "F." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością . Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 233 § 1 pkt 1 i art. 230 § 3 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) oraz art. 7, art. 15 ust. 1 i ust. 4, art. 16 ust. 1 pkt 11, art. 27 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993r. Nr 106, poz. 482 ze zm.).

Z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego wynikało, że w wyniku przeprowadzonej kontroli Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000r. w wysokości 2.486.799 zł.

Skarżąca odwołała się od tej decyzji zarzucając jej naruszenie art. 77 § 3, art. 122, art. 123 § 1, art. 124 Ordynacji podatkowej oraz art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wypowiadając się w sprawie zebranego materiału dowodowego spółka podniosła dodatkowo zarzut naruszenia art. 509 § 1 i 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej uznał za chybiony zarzut naruszenia art. 77 § 3 Ordynacji podatkowej. Jego zdaniem zastosowanie wskazanego artykułu odnosi się do decyzji uchylonych przez organ drugiej instancji. Wskazany przepis zakreśla 3 miesięczny termin do zwrotu nadpłaty w podatku powstałej w wyniku uchylenia decyzji. W przypadku, gdy w tym terminie nie zostanie wydana nowa decyzja wówczas kwota nadpłaty podlega zwrotowi bez zbędnej zwłoki. Jednakże przekroczenie terminu 3 miesięcznego nie oznacza, że nowa decyzja nie może zostać wydana w ogóle. Termin ten jest jedynie terminem określającym zasady zwrotu nadpłat, a nie określa zaś reguł prowadzenia ponownego postępowania podatkowego i wydawania w tym zakresie decyzji wymiarowych. Zgodnie z art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej w postępowaniu podatkowym dokonuje się jedynie określenia zobowiązania podatkowego w prawidłowej wysokości, bez określania kwestii zaległości podatkowych, czy wysokości należnych odsetek. Kwestie istnienia nadpłaty lub zaległości podatkowej są rozpatrywane w odrębnym postępowaniu prowadzonym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Postępowanie w tym zakresie toczy się na podstawie przepisów działu III Ordynacji podatkowej, a weryfikacja podjętych w tym zakresie rozstrzygnięć nie podlega zaskarżaniu w prowadzonym odrębnie postępowaniu wymiarowym. Ponadto - jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej - przedmiotem sprawy jest rozliczenie roczne za 2000 r., a nie konkretne zagadnienia zawarte w pierwotnej decyzji. Uchylenie decyzji przez organ drugiej instancji na podstawie art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej powoduje, że postępowanie podatkowe dotyczące rozliczenia za 2000 r. toczy się ponownie i nie podlega zawężeniu tylko do niektórych kwestii składających się na prawidłowość zadeklarowanego przez podatnika dochodu i podatku.