Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 lutego 2007 r., sygn. I SA/Gd 919/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Sędziowie Asesor WSA Irena Wesołowska, Protokolant Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 lutego 2007 r. sprawy ze skargi E. G. - Z. i J. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...] określił E. G. -Z. i J. Z. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002 w wysokości innej aniżeli zeznana przez podatników. Powyższe spowodowane zostało korektą dochodu J. Z. uzyskanego z tytułu prowadzonej, w formie spółki cywilnej, działalności gospodarczej. W toku postępowania podatkowego stwierdzono nieprawidłowości w zakresie przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu. W szczególności zakwestionowano wartość rezerwy utworzonej na pokrycie nieściągalnej należności, wynikającej z faktury VAT nr [...] z dnia 6 grudnia 2001 roku wystawionej dla "A" S.A. (w późniejszym okresie zmieniła firmę na "B" S.A.), ponieważ nieściągalność nie została uprawdopodobniona na dzień utworzenia rezerwy. Z uwagi na nieuzasadnione zaewidencjonowanie po stronie kosztów rezerwy utworzonej na pokrycie nieściągalnej wierzytelności Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził nierzetelność podatkowej księgi przychodów i rozchodów za grudzień 2002 roku, natomiast pozostałe nieprawidłowości w zapisach księgi przesądziły o uznaniu tej księgi za wadliwą.

Od opisanej wyżej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego podatnicy wnieśli odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej. Kwestionowanej decyzji zarzucili: niewyjaśnienie istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych i prawnych, sprzeczność dokonanych ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie w szczególności art. 122, art. 124, art. 187 i art. 191 Ordynacji podatkowej oraz art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z uzasadnienia odwołania podatnicy zakwestionowali decyzję organu pierwszej instancji w zakresie, w jakim Naczelnik Urzędu Skarbowego nie uznał za koszt uzyskania przychodów rezerwy utworzonej na pokrycie wierzytelności wynikającej z faktury VAT nr [...]. Podatnicy uznali, że spełnione zostały warunki określone w art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniające spółkę do utworzenia rezerwy na pokrycie nieściągalnej wierzytelności. Wskazali, że przesłanką uprawdopodobnienia nieściągalności jest między innymi zakwestionowanie przez dłużnika wierzytelności na drodze powództwa sądowego. Dokonując analizy rodzajów czynności procesowych w postępowaniu cywilnym wywiedli, że o braku zakwestionowania powództwa można mówić tylko w przypadku bierności pozwanego lub uznania przez niego powództwa. Podniesiono, że ponieważ pozwany zgłosił sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty, abstrahując od treści sprzeciwu, zakwestionował tym samym roszczenie objęte powództwem. Uniemożliwił tym samym w danym momencie uzyskanie prawomocności orzeczenia sądowego i skierowanie sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Odwołujący wskazali także na inne okoliczności faktyczne mające miejsce w rozpoznawanej sprawie, które uprawniały spółkę do uznania wierzytelności za nieściągalną.