Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 7 marca 2007 r., sygn. II SA/Go 484/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.), Sędziowie Asesor WSA Joanna Brzezińska, Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek, Protokolant Ewa Siudek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 marca 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi R.B. na Samorządowe Kolegium Odwoławcze z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kara pieniężna za usunięcie drzew bez zezwolenia Oddalono skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2006r. [...], Burmistrz Miasta i Gminy, działając na podstawie art. 157 i 158 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r.

o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880) oraz art. 47 k i 47 l ustawy z dnia 16 października 1991r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 99, poz. 1079 ze zm.), § 2

i § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 czerwca 2003r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew i krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni albo drzew

lub krzewów (Dz. U. Nr 113, poz. 1074), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2003r. w sprawie jednostkowych stawek kar za usuwanie drzew (Dz. U. Nr 99, poz. 907) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071) wymierzył R.B. administracyjną karę pieniężną w wysokości 35.985,85 zł za usunięcie bez wymaganego zezwolenia 78 sztuk drzew olszy rosnących na należącej do niej działce nr [...].

Wyliczając za każde z drzew karę jednostkową w ujęciu tabelarycznym, organ wskazał: wiek drzewa, średnicę pnia przy ziemi bez kory, średnicę pnia na wysokości 1,30 m z korą i obwód pnia na wysokości 1,30 m od ziemi z korą a także współczynnik obliczeniowy i stawkę jednostkową przy ujęciu, że stawka jednostkowa za 1 cm obwodu pnia w przedziale 51-100 cm wynosi 91 zł oraz przy zastosowaniu współczynnika 0,1 zmniejszającego karę dla osób fizycznych.

W uzasadnieniu decyzji przedstawiono przebieg postępowania wszczętego z urzędu oraz podkreślono, że już w dniu [...].11.2003r. zgłosił się w Urzędzie, w celu wyjaśnienia sprawy wycięcia drzew, pełnomocnik R.B. - K.K., który potwierdził, że wycinka została dokonana bez stosownego zezwolenia Burmistrza. Jednocześnie poinformowano, że zarówno oględziny działki, jak i pomiary dokonywane były w obecności Straży Leśnej.

Organ w całości oparł swoje rozstrzygnięcie na opinii biegłego a strona i jej pełnomocnik nie wnosili do niej żadnych zastrzeżeń, choć zostali powiadomieni o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Ponadto organ zaznaczył, iż informował skarżącą, która złożyła wniosek o pozwolenie na usunięcie z jej działki zakrzaczeń i samosiei, że na wycięcie drzew i krzewów, których wiek nie przekroczył 5 lat, zezwolenie nie jest wymagane.

W związku z powyższymi ustaleniami organ odrzucił wiarygodność oświadczenia pełnomocnika skarżącej, że wiek drzew nie przekraczał 5 lat.

Od powyższej decyzji Burmistrza odwołał się pełnomocnik R.B. - K.K. i wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia na zasadach określonych w art. 138 § 2 k.p.a., zarzucając jej naruszenie art. 84 § 1 w związku z art. 6 k.p.a., art. 77 § 1 w związku z art. 7 i 84 §1 k.p.a. oraz art. 107 § 3 k.p.a., polegające na poczynieniu ustaleń faktycznych w przedmiocie granic prawnych działki na pomiarach dokonanych przez biegłego działającego na zlecenie właściciela działki, mimo iż dokonanie pomiarów geodezyjnych, jako wymagające wiadomości specjalnych winno być dokonane w formie postanowienia dowodowego przez organ prowadzący postępowanie; na wydaniu zaskarżonej decyzji mimo zaniechania przeprowadzenia dowodu z pomiaru geodezyjnego; na niedostatecznym ustosunkowaniu się organu I instancji do opinii biegłego a w szczególności na niewyjaśnieniu dlaczego w ocenie organu ustalenia poczynione przez biegłego przyjęte zostały za podstawę rozstrzygnięcia.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] czerwca 2006r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, podzielając w całości ustalenia i argumentację, które legły u podstaw zaskarżonej decyzji oraz stwierdzając, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił przyjąć za udowodnione usunięcie 78 sztuk drzew olszy w wieku powyżej 5 lat, w październiku 2003r. z terenu działki nr [...] bez wymaganego zezwolenia przez ówczesną właścicielkę działki - R.B., w imieniu i na rzecz której działał K.K., ustanowiony w przedmiotowej sprawie pełnomocnikiem strony.

Powyższą decyzję zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego R.B., działając przez swojego pełnomocnika radcę prawnego L.I., i wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia organów zarówno I jak i II instancji ewentualnie o stwierdzenie, że zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego została wydana z naruszeniem art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji oraz obciążenie stronę przeciwną kosztami postępowania w zakresie przewidzianym przepisami. Skarżąca podniosła również zarzut naruszenia § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 czerwca 2003r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew i krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów (Dz. U. Nr 113, poz. 1074) w zw. z art. 47 l ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r.

o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 99, poz. 1079, ze zm.) poprzez jego niezastosowanie. Skarżąca utrzymuje, że skoro drzewa zostały zniszczone w stopniu rokującym zachowanie ich żywotności, to winien być zastosowany współczynnik zmniejszający karę w wymiarze 0,01, a nie 0,1.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ odwoławczy podniósł, iż skoro drzewa zostały pozbawione korony i pnia, to nie można mówić o ich zniszczeniu, a wyłącznie o usunięciu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny po zapoznaniu się ze stanem faktycznym

i prawnym sprawy zważył, co następuje:

Skarga nie może być uwzględniona, albowiem zaskarżonej decyzji nie można postawić zarzutu, iż została ona wydana z naruszeniem prawa mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.), sądy te sprawują kontrolę zaskarżonych decyzji pod względem zgodności z prawem. W związku z powyższym usunięcie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego może nastąpić tylko wówczas, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy jej wydawaniu organy naruszyły prawo materialne lub przepisy postępowania określone art. 145 § 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zmianami). Sąd nie może opierać kontroli o kryterium słuszności czy sprawiedliwości społecznej. Dokonując oceny zasadności zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim Sąd władny jest to uczynić, a więc z punktu widzenia jej legalności uznać należy, iż decyzja ta nie uchybia prawu.

Zaznaczyć przy tym należy, że w myśli przepisu art. 133 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podstawą wyrokowania sądu administracyjnego, są akta sprawy.

Materialnoprawną podstawę wydania decyzji będącej przedmiotem skargi stanowił przepis art. 47 k ustawy z dnia 16 października 1991r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 99, poz. 1079, ze zmianami), w myśl którego za zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów, powodowane niewłaściwym wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy dla roślinności oraz za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia, a także za zniszczenie spowodowane niewłaściwą pielęgnacją terenów zieleni, zadrzewień, drzew lub krzewów wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną.

Zgodnie z art. 47 e ust. 4 pkt 3 cyt. ustawy zezwolenie na usunięcie drzew i krzewów nie jest wymagane, gdy ich wiek nie przekracza 5 lat. Natomiast na organie administracji ciąży obowiązek wykazania, że drzewa usunięte miały więcej niż 5 lat. Dla oceny wieku drzew wymagane są wiadomości specjalne.

Jednostkowe stawki kary nie mogą przekroczyć za 1 cm obwodu pnia drzewa - mierzonego na wysokości 130 cm - trzykrotnej stawki jednostkowej opłaty dla danego rodzaju lub gatunku (odmiany) drzewa. Pomiary nie mogą być w żadnym przypadku mierzone na wysokości ścięcia i dlatego też organ prowadzący postępowanie powołał biegłego w celu oszacowania obwodu pni ściętych drzew mierzonych na wysokości 130 cm oraz ustalenia ich wieku (art. 47l ust. 1 cyt. ustawy).

Kwestią bezsporną w rozpoznawanej sprawie jest usunięcie 78 sztuk drzew olszy bez wymaganego zezwolenia. Jak wynika z akt administracyjnych, strona skarżąca

w toku całego postępowania utrzymywała, że wiek wyciętych drzew nie przekraczał

5 lat, choć również przyznała, że wycięcia drzew dokonała bez zezwolenia.

Odmawiając wiary temu stanowisku skarżącego organy administracyjne zgromadziły obszerny materiał dowodowy w tym dowód z opinii biegłego, który potwierdził prawidłowość pomiarów pni po usuniętych drzewach oraz ilości wyciętych drzew dokonanych wcześniej w obecności Straży Leśnej.

Niesłuszny jest zarzut skarżącej, iż doszło jedynie do zniszczenia drzew

w stopniu rokującym zachowanie ich żywotności.

Cechą wyróżniającą drzewo wśród innych roślin wieloletnich (trwałych) jest posiadanie jednocześnie pnia i korony. Brak więc na przykład korony pozbawia roślinę wieloletnią przymiotu drzewa, wobec którego zastosowanie mają przepisy art. 47 e czy też art. 47 k ustawy z dnia 16 października 1991r. o ochronie przyrody.

Wymierzone na podstawie art. 47k ustawy o ochronie przyrody kary za samowolne wycięcie drzew stanowią nie tylko środek prewencji mający swą dolegliwością przeciwdziałać takiej samowoli, ale kary te tworząc fundusze ochrony środowiska, są przeznaczane między innymi na odtwarzanie zaistniałego uszczerbku w środowisku przyrodniczym spowodowanego działalnością człowieka.

O wysokości opłaty, którą musi uiścić podmiot usuwający drzewa, decydują dwa elementy: gatunek drzewa i obwód jego pnia. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem "pień drzewa" świadczy o tym, że opłata powinna być ustalona za każdy pień drzewa, jeżeli jest ono wielopienne.

Zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów ( Dz. U. Nr 113, poz. 1074 ) osobom fizycznym za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia albo zniszczenie drzewa lub krzewu karę pieniężną nakłada się, stosując jednostkowe stawki kar, przemnożone przez współczynnik 0,1. Natomiast z treść ust. 2 stanowi, iż karę pieniężną nakłada się, stosując jednostkowe stawki kar, przemnożone przez współczynnik 0,01 jeżeli drzewo lub krzew zachowało żywotność po zdarzeniu, na skutek którego mogło nastąpić zniszczenie.

Jak wynika z akt administracyjnych nie znajduje uzasadnienia zarzut skarżącej naruszenia § 3 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, bowiem skarżąca nie wykazała w żaden sposób, by drzewo lub krzew zniszczone zostało w stopniu rokującym zachowanie jego żywotności, a władający nieruchomością podjął działania w celu zachowania żywotności uszkodzonego drzewa lub krzewu.

Rozpoznając w postępowaniu odwoławczym sprawę Kolegium dokonało prawidłowej oceny postępowania organu I instancji oraz wydanego rozstrzygnięcia, dając temu wyraz w uzasadnieniu decyzji, które odpowiada wymaganiom z art. 107 § 3 kpa.

W świetle obowiązujących przepisów oraz na podstawie przedstawionych akt administracyjnych brak jest podstaw do uznania, że zaskarżona decyzja narusza obowiązujące przepisy prawa.

Mając powyższe na uwadze uzasadnia to, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zmianami) oddalenie skargi.

Joanna Brzezińska Ireneusz Fornalik Aleksandra Wieczorek