Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 sierpnia 2007 r., sygn. I SA/Ol 305/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tadeusz Piskozub Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Protokolant: Jacek Kłos po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2007r. sprawy ze skargi A Spółki z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. Nr "[...]" w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 rok. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20.12.2004r., znak: "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. określił A Kancelaria Prawna i Doradztwa Podatkowego Sp. z o.o. stratę z działalności gospodarczej za 1999r. w wysokości 1.333,07 zł tj. o kwotę 79.906,65 zł mniejszą od wykazanej w zeznaniu (CIT-8) o ostatecznej wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 1999r.

Na powstałą różnicę w wysokości straty podatkowej w stosunku do zeznania CIT-8 wpłynęło zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o 20.003,48 zł i zaniżenie przychodów podlegających opodatkowaniu o kwotę 59.903,17zł.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i określenie straty podatkowej w kwocie 81.239,72 zł , ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Według Spółki nieuzasadnione było ustalenie przychodu z tytułu świadczenia usług i sprzedaży towarów za 1999r. w oparciu o dowody źródłowe (zawarte z kontrahentami umowy, faktury, dowody zapłaty i protokoły zeznań świadków).

Odwołująca się, zarzuciła naruszenie art.12 ust.3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. Nr 106, poz.482 ze zm.), dalej cytowanej w skrócie jako u.p.d.o.p. stwierdzając, że przychodem należnym za 1999 r., według kontrolujących, były także te przychody, które ani prawnie ani faktycznie nie mogły być w tym czasie osiągnięte, w tym również przychody związane z wykonaniem czynności sporządzenia deklaracji VAT za grudzień 1999 r. oraz rocznych zeznań podatkowych klientów Spółki, które to rozliczenia wykonywane były dopiero w 2000 r. Zdaniem Spółki, Urząd Skarbowy nieprawidłowo zinterpretował teść umów zawartych z jej klientami, gdyż umowy obejmowały 16- miesięczny a nie 12 -miesięczny okres rozliczeniowy. Spółka twierdziła ponadto, że decyzja dotycząca podatku dochodowego za 1999 r. pozostaje w sprzeczności z decyzjami w sprawie podatku VAT za 1998 r. oraz za 1999 r., w których wskazywano odmienny moment powstania obowiązku podatkowego niż w zaskarżonej odwołaniem decyzji, co stanowi, jej zdaniem, naruszenie art.121§1 Ordynacji podatkowej.