Wyrok WSA w Opolu z dnia 27 wrzenia 2007 r., sygn. II SA/Op 288/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2007 r. sprawy ze skargi J. B., M. B., W. B., wspólników spółki jawnej "A" w G. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu J. B., M. B., W. B. - wspólników spółki jawnej "A" w G., jest decyzja Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...], którą w oparciu o przepis art. 138 § 2 K.p.a. uchylono decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie brzeskim z dnia [...], nr [...], umarzającą postępowanie w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku przy ul. [...] w G., w którym prowadzony jest warsztat samochodowy i przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż postępowanie przed organem pierwszej instancji wszczęte zostało w związku z dokonanym przez A. W. - P. zawiadomieniem o uciążliwości prowadzonej w wielofunkcyjnym budynku przy ul. [...] w G. działalności usługowej, polegającej na wyważaniu, wymianie, wulkanizacji opon samochodowych i wymianie olei silnikowych, oraz o negatywnym wpływie tej działalności na stan techniczny budynku. W toku postępowania wyjaśniającego organ pierwszej instancji ustalił, że sporny budynek, posiadający wydzielone części socjalną, mieszkalną, warsztatowo-naprawczą i dwa pomieszczenia diagnostyczne, powstał na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 7 maja 1974 r. i przeznaczony był na stację obsługi samochodów. Po uzyskaniu opinii organów inspekcji pracy, inspekcji sanitarnej ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, organ pierwszej instancji stwierdził, że w stosunku do okresu gdy obiekt był użytkowany przez Zespół Szkół Rolniczych w G., prowadzona działalność nie powoduje zmiany warunków pracy, zdrowotnych sanitarnych, pożarowych i ochrony środowiska. Opis zakresu usług świadczonych przez warsztat przedstawiony został w piśmie Dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych Centrum Kształcenia praktycznego w G. Z uwagi na niestwierdzenie dokonania zmian warunków świadczących o zmianie sposobu użytkowania spornego obiektu, organ pierwszej instancji umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe. Decyzję tę zakwestionowali A. W. - P. i M. W., zarzucając we wniesionym odwołaniu niezgodność decyzji z istniejącym od 2004 r. nowym podziałem geodezyjnym i własnościowym, w wyniku którego nieruchomość została podzielona na piętrowy budynek mieszkalny i parterowy budynek diagnostyczno-warsztatowy, przy czym pomieszczenia zaplecza socjalnego znajdują się w budynku piętrowym należącym jedynie w 1/3 części do właściciela warsztatu. Poza tym podnieśli brak pozwolenia na użytkowanie spornego zakładu oraz okoliczność, że w połowie roku 2003 działalność usługowa obiektu została zlikwidowana, a nadto kwestionując stanowiska organów opiniujących, i wskazując, że we wcześniejszych pismach nie wyrażały one tak jednoznacznych ocen co do zmiany warunków użytkowania. Poza tym zarzutem odwołania było nieprecyzyjne określanie przez organ pierwszej instancji spornego warsztatu, poprzez zamienne nazywanie go warsztatem obsługi samochodów, warsztatem naprawy samochodów, jak również stacją diagnostyczną wraz z warsztatem. W wyniku rozpatrzenia odwołania Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu wydał zaskarżoną decyzję z dnia [...], uchylając rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne i przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne - stwierdzono, że zebrany przez organ pierwszej instancji materiał jest niewystarczający do jednoznacznego stwierdzenia, że postępowanie w sprawie zmiany sposobu użytkowania warsztatu jest bezprzedmiotowe. Przytaczając przepis art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane oraz art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a. wskazał, iż wobec argumentów przedstawianych przez odwołujących, zadaniem organu nadzoru budowlanego jest rozpatrzenie całego materiału dowodowego oraz ustalenie stanu faktycznego poprzez zbadanie, czy obecna działalność warsztatu wiąże się ze zmianą warunków wymienionych w tym przepisie. W związku z tym organ wskazał, że należy starannie odtworzyć jakie kluczowe warunki występowały "za czasów poprzedniego właściciela i skooperować je do obecnych warunków", wykorzystując zeznania świadków - pracowników warsztatu z czasów gdy pozostawał on własnością Zespołu Szkół Rolniczych. Poza tym, podzielając zarzuty odwołania co do wartości dowodowej pisma Dyrektora Zespołu szkół Rolniczych, na którym oparł się organ pierwszej instancji, organ odwoławczy stwierdził, iż nie wynika z niego czy jego treść jest oświadczeniem sygnatariusza, czy źródłem danych są własne ślady pamięciowe, przy czym oświadczenie to zostało złożone z pominięciem pouczenia o odpowiedzialności karnej. Ponadto organ odwoławczy zauważył, że wyjaśnienia wymaga okoliczność obsługi przez warsztat pojazdów ciężarowych, gdyż potwierdzenie, że działalność została rozszerzona o pojazdy o cięższej masie może wskazywać na zmianę warunków ochrony środowiska (hałas, wibracje, spaliny), co może zostać wyjaśnione w drodze przesłuchania osób zamieszkujących w sąsiedztwie warsztatu. Dalej organ odwoławczy wyraził wątpliwość co do prawidłowości ustalenia stron postępowania poprzez zapewnienie udziału w postępowaniu dzierżawcy warsztatu - M. M. W końcowej części uzasadnienia organ odniósł się do pozostałych zarzutów odwołania, dotyczących samowolnie wykonanych robót budowlanych, organ wskazał, że nie należą one do postępowania dotyczącego zmiany sposobu użytkowania. Stwierdził także, iż o zmianie sposobu użytkowania nie może przesądzać nazwa pod jaką obiekt występuje, zaś w odniesieniu do spornego obiektu, wybudowanego z przeznaczeniem na obsługę samochodów, posługiwanie się terminem warsztat jest właściwe, gdyż zgodnie ze słownikową definicją warsztat to pomieszczenie wyposażone w urządzenia i narzędzia do wykonywania określonych prac, najczęściej rzemieślniczych, a też jako zakład wykonujący takie prace. Organ odwoławczy nie podzielił natomiast argumentu, że obiekt został wybudowany jako stacja diagnostyczna a jest użytkowany jako warsztat, skoro przed przystąpieniem do naprawy pojazdu konieczne jest zdiagnozowanie usterki.