Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 listopada 2007 r., sygn. III SA/Wa 1619/07
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Asesor WSA Hieronim Sęk (spr.), Protokolant Anna Armińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2007 r. sprawy ze skargi M. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. S.A. w W. kwotę 3.481,38 zł (trzy tysiące czterysta osiemdziesiąt jeden złotych trzydzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
UZASADNIENIE
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. wskazując na rozpatrzenie odwołania spółki M. S.A. (zwanej dalej "Spółką" lub "Skarżącą") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. B. z dnia [...] kwietnia 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji określającą zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnej na kwotę 36.615 zł.
U źródła wydanych decyzji leżała umowa zawarta w dniu [...] marca 2002 r. dotycząca sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki położonej w W. przy ul. W. wraz z posadowionym na niej budynkiem stanowiącym odrębną nieruchomość (pawilon handlowo-usługowy), której stronami byli E. i J. małżonkowie K., jako zbywcy oraz M. sp. z o.o., jako nabywca. Wartość transakcji w akcie notarialnym określono łącznie na kwotę 1 mln zlotych (cena budynku - 305.300 zł, cena prawa wieczystego użytkowania działki gruntu - 694.700 zł), od której notariusz pobrał podatek według stawki 2% w kwocie 20 tys. złotych.
W toku wszczętego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego W. -B. kwestionował wartość przedmiotu sprzedaży, która został przyjęta jako podstawa opodatkowania, gdyż jego zdaniem nieodpowiadała ona wartości rynkowej.
