Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. IV SA/Gl 922/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Asesor WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant Referent - stażysta Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2008r. sprawy ze skargi H. J. na decyzję [...] Kuratora Oświaty w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nauczycieli oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] H.J. zwróciła się do Prezydenta Miasta B.- B. o wszczęcie postępowania kwalifikacyjnego (egzaminacyjnego) na nauczyciela mianowanego, informując jednocześnie o zakończeniu stażu i uzyskaniu pozytywnej oceny dorobku zawodowego oraz przedkładając przy tym wymagane dokumenty.

Postępowanie konkursowe przeprowadzono w dniu [...], z którego Komisja Egzaminacyjna sporządziła protokół.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Prezydent Miasta B.- B. odmówił H.J. nadania stopnia nauczyciela mianowanego.

Od decyzji tej odwołanie złożyła zainteresowana. Podkreśliła wadliwe działanie komisji, w szczególności, że w trakcie egzaminu zadano jej aż czternaście pytań, na które nie mogła wyczerpująco odpowiedzieć w bardzo krótkim czasie, wyznaczonym przez Komisję (tylko około 20 minut). Dodała, że członkowie Komisji nie pozwolili jej na samodzielne i pełne odpowiedzi na te pytania. Dodała, że w sporządzonym protokole zamieszone zostały jedynie bardzo ogólne i skrótowe zapisy o jej wypowiedziach, nie oddające tego co faktycznie powiedziała.

Decyzją z dnia [...] Ś. Kurator Oświaty w K. uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. W uzasadnieniu analizując obowiązujące w sprawie przepisy prawne - a mianowicie Kartę Nauczyciela i rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie uzyskiwania awansu zawodowego przez nauczycieli -stwierdził, że zgodnie z ich brzmieniem powołana została komisja egzaminacyjna w skład której weszły przewidziane prawem osoby, czyli eksperci, przedstawiciele związku zawodowego i organu założycielskiego. Komisja taka podejmuje swoje rozstrzygnięcia w obecności co najmniej 2/3 składu, a z przeprowadzonego egzaminu sporządza się protokół. Z akt sprawy wynika, że w skład komisji egzaminacyjnej powołano sześć osób- tj. przedstawiciela organu prowadzącego szkołę i organu sprawującego nadzór pedagogiczny, dyrektora szkoły, przedstawiciela związków zawodowych oraz dwóch ekspertów z listy ustalonej przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Przedmiotowa Komisja podjęła działania w składzie 5-osoboym, czyli w przewidzianym przepisami kworum. W sporządzonym protokole zamieszczono treść zadanych zainteresowanej (pięciu) pytań oraz informację o udzielonych odpowiedziach. Analizując zarzuty odwołania zainteresowanej, organ odwoławczy zauważył, iż wydanie przez Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej zaświadczenia o niezdaniu egzaminu przez wnioskującą było bezpodstawne. Ponadto zauważył, że przepisy rozporządzenia wykonawczego nie precyzują ilości pytań i czasu trwania egzaminu, a w tym konkretnym przypadku z protokołu wynika, że zadano pięć pytań, zaś udzielone odpowiedzi w ocenie członków Komisji nie były satysfakcjonujące. Wyjaśnił także, że decyzja organu pierwszej instancji zawiera wszystkie wymagane w art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego elementy. Z przedłożonej dokumentacji wynika jednakże, że strona nie została pouczona o możliwości wglądu do zgromadzonego materiału, nie została jej także udzielona odpowiedź na pismo o umożliwienie zapoznania się z dokumentacją związaną z postępowaniem w sprawie jej awansu. Reasumując organ odwoławczy stwierdził, iż postępowanie w sprawie awansu zawodowego zainteresowanej prowadzone było z naruszeniem przepisu art. 10 § 1 i art. 73 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Dodał także, że sporządzony w sprawie protokół nie odpowiada wymogom zawartym w przepisie § 14 cytowanego rozporządzenia wykonawczego, poprzez pominięcie w nim treści udzielonych odpowiedzi zainteresowanej oraz zamieszczenie informacji uogólnionych, nie odnoszących bezpośrednio do udzielonych odpowiedzi. Dlatego też w ocenie organu należało orzec jak w sentencji.