Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lutego 2008 r., sygn. V SA/Wa 2673/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Izabella Janson (spr.), Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Protokolant - Agnieszka Groszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2008 r. sprawy ze skargi R.B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oddala skargę.

Przedmiotem skargi datowanej 13 września 2007 r. wniesionej przez pełnomocnika skarżącego - r. pr. M.S. - jest decyzja z dnia [...] sierpnia 2007 r., wydana przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych reprezentującego Zakład Ubezpieczeń Społecznych, utrzymująca w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z [...] maja 2007 r., o odmowie umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Skarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 2631/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy oraz poprzedzającą ją decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...].

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż Prezes Zakładu nie przeprowadził ponownej analizy argumentów przedstawionych zarówno w postępowaniu przed organem I instancji, jak i argumentów podniesionych już po jego zakończeniu. Ponadto Zakład nie zapewnił stronie czynnego udziału w postępowaniu, naruszając tym samym obowiązek wynikający z art. 10 § 1 k.p.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podkreślił, iż "organy obu instancji błędnie pominęły w swoich decyzjach należności Skarżącego z tytułu składek finansowanych przez ubezpieczonych nie będących płatnikami składek". Kwestię tą bowiem - jeżeli nie wymagała zbadania - organ winien wyłączyć do odrębnego postępowania i postępowanie to umorzyć. Jeżeli zaś powyższą kwestię należało zbadać to Zakład winien był rozstrzygnąć ją merytorycznie, odmawiając umorzenia należności.