Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Po 557/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Zieliński Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka (spr.) Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Pancewicz po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy terenu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 757 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ W. Batorowicz /-/ A. Zieliński /-/ J. Szaniecka

Uzasadnienie

Dnia 25 listopada 2005 r. Z.L. wniósł o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych, dwumieszkaniowych w zabudowie bliźniaczej - segment lewy i segment prawy z częścią usługowo-handlową na działkach nr 97/2, 97/1 i 114, ark. 22, obręb [...], położonych w [...] przy ul. [...].

W toku postępowania ustalono, że realizacja planowanej inwestycji narusza wymagania ochrony i kształtowania ładu przestrzennego. Przeprowadzona w dniu 9 stycznia 2005 r. analiza sąsiedztwa wykazała, że dla planowanej inwestycji nie został spełniony warunek zawarty w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm. - dalej jako: upzp) w zakresie zabudowy działek sąsiednich położonych wzdłuż tej samej drogi publicznej. Proponowany przez inwestora sposób zabudowy polegający na budowie budynków jednorodzinnych dwumieszkaniowych w zabudowie bliźniaczej - segment lewy i segment prawy z częścią usługowo-handlową na działkach nr 97/2, 97/1 i 114, przy ul. [...] w części założeń nie stanowił kontynuacji funkcji oraz intensywności zabudowy powierzchni działki, bowiem w obszarze analizowanym maksymalny procent zabudowy wynosił 35%, natomiast planowana budowa budynków stanowić miała odpowiednio 37% i 35 % powierzchni zabudowywanych działek, a ponadto w obszarze analizowanym (między ulicami Pa., Pr. i K.) występowała zabudowa o funkcji mieszkalnej jednorodzinnej, zaś planowana inwestycja zakładała budowę budynków mieszkalnych jednorodzinnych o dwóch lokalach mieszkalnych i jednym usługowym, a więc, zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jednolity: Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wnioskowany obiekt nie mieścił się w definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego.