Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. IV SA/Po 406/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska As. sąd. Izabela Kucznerowicz Protokolant Sekr. sąd. Marta Kmieciak po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 05 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi M.Ł-S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę /-/ I. Kucznerowicz /-/ G. Radzicka /-/ E. Kręcichwost-Durchowska

M.Ł-S. zwróciła się do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich w sprawie zakończonej decyzją odmowną z dnia [...] nr [...]. Wraz z wnioskiem przedłożyła nowe dowody potwierdzające pobyt w październiku 1939 r. w obozie przejściowym w Cerekwicy: zaświadczenie Urzędu Gminy z dnia 19 lipca 2006 r. oraz pismo przewodnie Archiwum Państwowego z dnia [...] nr [...] wraz z uwierzytelnionymi kserokopiami akt Landratsamt Jarotschin 1939-1945.

Na podstawie powyższych dokumentów Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wznowił postępowanie administracyjne, po czym dnia [...] wydał decyzję nr [...], w której, działając na podstawie art. 151 §1 pkt 1 i art. 145 §1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz.1071 ze zm. - dalej jako kpa) w związku z art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust.1 i art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i lit. c) ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j. t. Dz. U. z 2000r. nr 42, poz. 371 ze zm., dalej jako ustawa o kombatantach) odmówił wnioskodawczyni uchylenia decyzji własnej z dnia [...] nr [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu wskazano, że analiza przedłożonych, nowych dowodów, nakazuje uznać, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające przyznanie uprawnień kombatanckich w oparciu o art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy o kombatantach. Zgodnie ze wskazanym przepisem represjami w rozumieniu ustawy o kombatantach są okresy przebywania z przyczyn politycznych, narodowościowych, religijnych i rasowych miejscach odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa i w innych miejscach odosobnienia, w których pobyt dzieci do lat 14 miał charakter eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa. W myśl §5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz. U. Nr 106, poz. 1154 ze zm.) do obozów mających cechy określone przez art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o kombatantach zaliczono przejściowe obozy policji bezpieczeństwa (obozy internowania) wymienione z nazwy; wychowawcze obozy pracy (Arbeitserziehungslager) samodzielne oraz utworzone na terenie więzień i obozów przesiedleńczych, karne obozy pracy (Strafarbeitslager) samodzielne oraz utworzone na terenie więzień, obozy typu Folenlager wymienione z nazwy, obozy pracy przymusowej dla Żydów. Natomiast w §6 rozporządzenia wymieniono obozy o cechach określonych w art. 4 ust: 1. pkt 1 lit. c ustawy. Jak stwierdził organ orzekający w sprawie, przedmiotowe rozporządzenie we wskazanych wyżej przepisach ani też w żadnym innym miejscu nie wymienia obozu zlokalizowanego w Cerekwicy. W uzasadnieniu stwierdzono również, iż obóz w którym przebywała M.Ł-S. nie był obozem koncentracyjnym (art.4 ust.1 pkt 1 lit. a) ani gettem (art.4 ust.1 pkt 2). Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uwzględnił także opinie Wydziału Ekspertyz i Opracowań IPN w sprawie charakteru obozu w Cerekwicy z dnia 06 września 2006r., Nr GK II 6051-110/06 oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia 08 stycznia 2007r., nr SP 605-56 3/06 stwierdzające, iż w Cerekwicy od października do grudnia 1939 r. funkcjonował tzw. "punkt zborny" dla wysiedlonych Polaków i Żydów, który nie spełnia warunków art.4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i lit. c) ustawy o kombatantach.